کتاب اوستا به کوشش جلیل دوستخواه، مجموعه‌ای گران‌بها از کهن‌ترین سروده‌ها، متن‌های ایرانی و یک دانشنامه ایران باستان است .

اوستا کتاب مقدس زرتشتیان بوده و دارای هفده بخش (کتاب) بود که در حال حاضر فقط پنج نسخه از این کتاب‌ها باقی مانده است. این 5 کتاب عبارتند از: یسنه یا یسنا که حاوی سخنان زردشت بوده و با نام گاهان نیز شناخته شد، یشت‌ها که همان سروده‌های نیایشی است، وندیداد، ویسپرد و خرده اوستا. واژه‌ی اوستا که در خود کتاب نیامده به چم دانش و شناخت است و با واژه  ودا، نام کهن‌ترین کتاب دینی هندوان هم‌ریشه است.

روی‌همرفته اصل اوستا را می‌توان به چم آگاهی‌نامه یا دانش‌نامه دانست که آن را مرجع‌نامه نیز می‌نامند. در متن‌های بسیار قدیمی و کهن دوران پس از اسلام، از اوستا با نام‌های دیگری مثل ابستا، استا، ابستاق، وستا، ستا، اوستاک، آبستا، ابستاغ و بستاق نام برده شد. بخش‌های اوستا در دوران‌های گوناگون به‌دست افراد بسیاری نوشته شده‌است، ولی از آن میان تنها بخشی از سرودها از آن خود زرتشت است. نوشته‌های اوستا دربرگیرنده نیایش اهورا مزدا و امشاسپندان و دیگر ایزدان و نمادهای طبیعت و بایسته‌های آدمی در جهان بهشت و دوزخ و داستان‌های ملی است.