کتاب مباحثی در فلسفه‌ی دین: جستارهایی در براهین اثبات و انکار وجود خدا اثر محمدعلی میرباقری، شامل چهار مقاله درباره‌ی: 1- «چالش تجارب دینی متعارض برای برهان تجربه دینی»؛ 2- «ارزیابی استفاده‌ی ریچارد سوئینبرن از "استنتاج بهترین تبیین" برای اثبات وجود خدا»؛ 3- «معجزه و قوانین طبیعت»؛ 4- «دفاع از اصل معرفت‌شناختی کورنئا» است.

در بخشی از کتاب مباحثی در فلسفه‌ی دین: جستارهایی در براهین اثبات و انکار وجود خدا می‌خوانیم:

ممکن است کسی اعتقاد داشته باشد که حوزه‌ی نفوذ اصل امتناع تناقض الزاماً فراگیر نیست؛ به عبارتی، اگر چه در زندگی روزمره‌ی ما اصل امتناع تناقض نافذ است، اما چرا باید بگوییم که این اصل در تمامی ساحت‌ها و عوالم نیز نفوذ داد؟ ممکن است کسی باور داشته باشد که عوالم عرفانی، عوالمی هستند که در آن‌ها تناقض امکان وقوع دارد؛ یعنی، آنچه متعلق تجربه‌ی عرفانی قرار می‌گیرد می‌تواند موضوعی باشد برای محمول‌های متعارض. یا باز هم اگر بخواهیم سخنمان را روشن‌تر کنیم، تناقض تنها در ساحت امور انسانی ممتنع است و لزومی ندارد معتقد باشم که در عالم الهی هم وقوع تناقض محال است؛ خداوند می‌تواند موضوعی باشد که صفات متناقض را به خود می‌پذیرد.

اگر کسی چنین باوری داشته باشد، می‌تواند از آن به عنوان پاسخی به چالش تجارب دینی متعارض استفاده کند (البته باید توجه داشت که این دیدگاه تنها به کار حل چالش تجارب دینی متعارض با موضوعیت خدا (یا امر غایی) می‌آید، نه چالش تجارب دینی متعارض با موضوعیت اموری غیر از خدا). مطابق با این دیدگاه، ما در ذهنمان این پیش‌فرض را داریم که جهان با ذهن ما هماهنگ است و چون ذهن ما منطقی است، پس جهان هم باید کاملاً منطقی باشد. خصوصاً اینکه تا کنون تجربه‌ی خلاف منطق در جهان نداشته‌ایم، ما را بیشتر به این پیش‌فرض وابسته می‌کند. اما در واقع الزامی وجود ندارد که در مورد خدا هم وضع از همین قرار باشد.