کتاب احکام روزه به بررسی حکمت روزه گرفتن، تعریف روزه و اقسام آن، شروط وجوب و صحت روزه، مفطرات روزه، احکام روزه‌ی قضا و روزه‌ی مسافر، کفاره‌ی روزه و روزه‌ی کفاره، روزه‌های حرام، مکروه و مستحب و چگونگی تشکیل هلال می‌پردازد.

روزه برای این است که مردم رنج گرسنگی و تشنگی را لمس کنند و به نیازمندی خود در آخرت پی ببرند. روزه‌دار بر اثر گرسنه و تشنه بودنی که برایش به وجود می‌آید، خاشع، ذلیل، مأجور و طالب رضا و ثواب خدا و اهل معرفت و صابر شده و بدین سبب، مستوجب ثواب الهی می‌شود.

در بخشی از کتاب احکام روزه می‌خوانیم:

اگر انسان یقین یا اطمینان داشته باشد که روزه برایش ضرر قابل توجهی دارد که عادتاً قابل تحمل نیست یا چنین ضرری را احتمال بدهد و از آن احتمال، خوف و ترس برای او پیدا شود، چنانچه احتمال او در نظر عقلاً بجا باشد، نباید روزه بگیرد و اگر روزه بگیرد، صحیح نیست (مشهور).

اگر انسان یقین یا اطمینان داشته باشد که روزه برایش ضرر قابل توجهی دارد که عادتاً قابل تحمل نیست یا چنین ضرری را احتمال بدهد و از آن احتمال، خوف و ترس برای او پیدا شود، چنانچه احتمال او در نظر عقلاً بجا باشد، واجب نیست روزه بگیرد؛ بلکه اگر آن ضرر موجب هلاکت و مرگ یا جنایت بر نفس، مثل نقص عضو شود، روزه حرام است و در عدم وجوب روزه فرقی نیست که روزه موجب حدوث بیماری و ضرر قابل توجه گردد یا موجب شدیدتر شدن آن یا طولانی شدن دوره‌ی درمان آن گردد (آیت الله سیستانی).