علی احمدی در کتاب پژوهشی درباره وسایل ایمنی و تسلیح، پژوهشی در حوزه فناوری فیوزها و سازوکارهای ایمنی و تسلیح مهمات انجام داده است.

در ابتدا، مفاهیم و ادبیات موضوع مورد بررسی قرار گرفته است. سیر تاریخی و نسل‌های مختلف این فناوری ارایه شده و به رویدادهای موثر بر توسعه فناوری اشاره شده است. سپس وضعیت محصولات فیوزها و سازوکارهای ایمنی و تسلیح در کشورهای مختلف جهان بررسی شده و انواع نمونه‌های خارجی به همراه کاربردهای آن‌ها در جنگ‌های مختلف، مورد مطالعه قرار گرفته است. فیوزها و سازوکارهای ایمنی و تسلیح، اگرچه جزو تجهیزاتی هستند که دارای طبقه بندی نظامی بوده و رسما اطلاعات اندکی درباره آن‌ها از سوی سازندگان ارایه شده است، ولیکن به دلیل حجم و گستردگی کاربرد آن‌ها در جنگ‌های مختلف طی 70 سال اخیر و نیز عدم عملکرد تعداد قابل توجهی از آن‌ها، عکس‌ها، تصاویر، توضیحات و تحلیل‌های نسبتاً مفصلی درباره آن‌ها در منابع وجود دارد. 

اساسا نخستین کاربرد فناوری فیوزها و سازوکارهای ایمنی و تسلیح به زمان جنگ جهانی اول و حتی پیش از آن برمی‌گردد. طرف‌های درگیر در جنگ به ویژه آلمانی‌ها و انگلیسی‌ها در جنگ جهانی اول از این فناوری بهره گرفته و با توجه به تاثیر مثبت آن در کاهش تلفات نیروهای خودی و جلوگیری از بروز حوادث ناخواسته و نیز تاثیر آن در افزایش اثربخشی مهمات، پس از جنگ، توسعه این فناوری در دستور کار کشورهای پیشرفته قرار گرفت. ابتدا فیوزهای بسیار ساده با ضامن ایمنی دستی توسعه داده شد تا به این ترتیب، ایمنی سلاح در فرآیندهای حمل و نقل، انبارداری و عملیات، افزایش یابد. در گام بعدی، توسعه فیوزهای پیچیده تر و پیشرفته تر با قابلیت ایمنی بالاتر، و نیز قابلیت‌هایی نظیر عملکرد زمانی یا تاخیری در دستور کار قرار گرفت. این فیوزها اگرچه عمدتا به صورت مکانیکی یا پیروتکنیکی عمل می‌کردند تاثیر چشمگیری در افزایش اثربخشی تسلیحات داشتند. به تدریج فیوزهای پیچیده‌تر از قبیل فیوزهای زمانی مکانیکی، فیوزهای ارتفاع سنج فشاری، فیوزهای ارتفاع سنج رادیویی و غیره نیز توسعه داده شدند.