رحمت پوریزدی در کتاب شاد کردن دیگران، احادیثی از اهلبیت درباره اهمیت شادی و نیز شاد کردن دیگران گردآوری کرده اس،؛ به امید آنکه سرنخهایی برای تحقیق و پژوهش و نیز مایه خوشحالی و خرسندی اهلبیت و دوست داران و پیروان آنان باشد؛ و به امید آنکه دلی شاد و لبی خندان شود.
در بخشی از کتاب شاد کردن دیگران میخوانیم:
برخی از یاران امام باقر (ع) به ایشان عرض کردند:
شیعه در جامعهی ما زیاد است.
امام فرمود: آیا بینیاز نسبت به نیازمند عطوفت و مهربانی میکند و آیا نیکوکار از خطاکار میگذرد و در مسائل مالی به همدیگر کمک میکنند.
گفتیم: خیر.
فرمود: پس اینها شیعه نیستند چون شیعه کسی است که اینطور عمل کند. [1]
[1]. أَنَّ بَعْضَ أَصْحَابِهِ قَالَ لَهُ جُعِلْتُ فِدَاکَ إِنَّ الشِّیعَۀَ عِنْدَنَا کَثِیرُونَ فَقَالَ هَلْ یَعْطِفُ الْغَنِیُّ عَلَى الْفَقِیرِ وَ یَتَجَاوَزُ الْمُحْسِنُ عَنِ الْمُسِیءِ وَ یَتَوَاسَوْنَ قُلْتُ لَا قَالَ علیهالسلام لَیْسَ هَؤُلَاءِ الشِّیعَۀَ الشِّیعَۀُ مَنْ یَفْعَلُ هَکَذَا. بِحارالانوار، ج 71، ص313.