کتاب همنشین واژگان؛ شناختنامه‌ی علامه علی اکبر دهخدا نوشته‌ی محمد سلگی، به بررسی زندگی و آثار علی اکبر دهخدا می‌پردازد.

این نوشتار، برگی از زندگی و تلاش‌های خستگی ناپذیر دهخدا را ورق زد. بزرگمردی که دنیا و لذت‌های آن را به کنج می‌نهد و خود در کنج خانه‌ای می‌نشیند تا همان جا، تمام دنیایش باشد؛ دنیایی پر از واژه و کلام و کتاب؛ جهانی به رنگ کاغذ و قلم و دفتر. آگاه شدن، نوشتن و آگاه کردن، بر همه‌ی زندگی دهخدا سایه می‌افکند و حاصل آن، آثاری است که در بهترین قفسه‌های کتابخانه‌ی زبان و ادب پارسی نفس می‌کشند. برای چنین کسی که لحظه لحظه‌ی زیستن او وقف ایران و فرهنگ ارجمندش شده، شناختنش و شناساندنش کم‌ترین وظیفه‌ی ماست. امیدوارم که هم نشین واژگان قدمی در این راه برداشته باشد.

در بخشی از کتاب همنشین واژگان؛ شناختنامه‌ی علامه علی اکبر دهخدا می‌خوانیم:

فرزند خان بابا خان، از ملاکین قزوین بود که پیش از ولادت دهخدا به تهران آمد و در این شهر اقامت گزید. هنگامی که علی اکبر دهخدا ده ساله بود، پدر وی وفات کرد و با توجه مادر خود، به تحصیل ادامه داد.

در آغاز جوانی یک چند نزد شیخ غلامحسین بروجردی، از فضلای وقت، تربیت یافت. سپس به محضر حاج شیخ هادی نجم آبادی و در 1317 قمری به مدرسه علوم سیاسی راه یافت. معلم ادبیات فارسی آن مدرسه، محمدحسین فروغی، موسس روزنامه‌ی تربیت و پدر ذکاءالملک فروغی، بود و آن مرحوم، گاه تدریس ادبیات کلاس را به عهده‌ی دهخدا می‌گذاشت.