کتاب پوشش ضد حریق بر روی ساختمان و سازه نوشته‌ی ایمان الیاسیان، به معرفی و تشریح این نوع پوشش در ساختنمان سازی و ساخت سازه می‌پردازد.

پوشش ضدحریق بر روی ساختمان و سازه، از فروپاشی آن در اثر افزایش دما جلوگیری می‌کند. پوشش ضد حریق زمان کافی برای فرار و رهایی از آتش و حریق و همچنین ارائه خدمات آتش نشانی را فراهم می‌کند. اجزای پوشش ضد حریق برای حفاظت انواع سازه فلزی و بتنی طراحی شده و مورد استفاده قرار می‌گیرد.

با استفاده از پوشش‌های ضد حریق دمای اجزای اساسی سازه، (در مدت زمان معین) کنترل شده و به سطح دمایی که باعث افت مقاومت و ریزش فولاد یا از دست رفتن ساختار بتن و در نهایت تخریب، نمی‌رسد. در مواقع حریق، سیستم فعال و غیر فعال (پوشش ضد حریق) می‌توانند مکمل یکدیگر باشند. در مجموع اجرای پوشش ضدحریق (سیستم‌های ضد حریق غیرفعال) بر روی سازه‌ها به منظور پیشگیری از تخریب آن‌ها در آتشسوزی و به دست آوردن زمان ارائه خدمات آتشنشانی طراحی و مورد استفاده قرار می‌گیرند.

پوشش ضد حریق و مدت زمان حفاظت از سازه در برابر حریق به نوع سازه (بتنی یا فولادی)، شکل و فرم سازه، نوع کاربری سازه، میزان مواد قابل اشتغال در ساختمان، نوع حریق احتمالی، فاصله ساختمان از ایستگاه آتشنشانی، افراد در حال کار و ساکن در محل و نیز زمان وقوع حریق بستگی دارد. طرح و بررسی پوشش ضد حریق نیاز به شناخت دقیق آتش و عملکرد آن بر روی سازه‌ها می‌باشد.

به صورت ساده می‌توان گفت که پوشش ضد حریق به پوششی اطلاق می‌شود که بتواند به میزان قابل توجهی مقاومت
سازه را در برابر حریق بالا ببرد. به کارگیری یک پوشش ضد حریق موثر تضمین میکند که دمای اجزای سازه به حدی
نخواهد رسید که سازه دچار فروپاشی شود. این موضوع در سازه‌های صنعتی و ساختمان‌های مهم و با اهمیت زیاد نظیر
بیمارستان، موزه، مراکز با تجمع زیاد و غیره از اهمیت بالایی برخودار است که در صورت بروز آتش سوزی احتمالی پوشش
ضد حریق می‌تواند از ورود آسیب‌های جدی و یا از بین رفتن تعادل سازه و در نتیجه مشکلات ناشی از آن جلوگیری نماید.
شاید اکثریت بر این باور باشند که اجرای پوشش ضد حریق برای سازه‌های جدید است اما پوشش ضد حریق بر روی سازه‌های تازه احداث و سازه‌های قدیمی قابل اجرا است.

در بخشی از کتاب پوشش ضد حریق بر روی ساختمان و سازه می‌خوانیم:

شناخت مقاومت بتن در برابر حرارت به شناخت مکانیسم‌های خرابی بتن منجر می‌شود. دو مکانیسم متضاد انبساط و جمع شدگی منجر به خرابی بتن می‌شوند. همان طور که سیمان خالص با قرار گرفتن در معرض حرارت بالا انبساط حجم می‌یابد، بتن در همین شرایط تمایل به جمع شدگی و انقباض دارد. به دلیل این که حرارت موجب از دست دادن بتن می‌شود، در نهایت میزان انقباض در نتیجه عمل خشک شدن از میزان انبساط بیشتر می‌شود و جمع شدگی اتفاق می‌افتد. این مسئله ترک خوردگی و ریختگی بتن را به دنبال دارد.