کتاب کشکول اثری جُنگ مانند از شیخ بهائی، شامل شعرها و نثرهای مورد علاقه اوست. برخی از این شعرها و نثرها از خود وی و برخی نیز گردآوری او از دیوان‌ها و کتاب‌های مورد علاقه‌اش هستند.

مطالب این کتاب شامل مضامین دینی، تاریخی، ادبی، ریاضی و نجومی می‌باشند. این مطالب اغلب بی‌‌هیچ نظم خاصی به دنبال هم آمده‌اند. با این حال این اثر بیش از سایر تألیفات وی شما را به ضمیر فکری بهائی نزدیک می‌کند.

در بخشی از کتاب کشکول می‌خوانیم:

سخن عارفان و پارسایان
یکى از اصحاب حال، روزى به یارانش مى گفت: اگر به ورود به بهشت و گزاردن دو رکعت نماز مخیر مى شدم، گزاردن دو رکعت
نماز را برمى‌گزیدم او را گفتند: چگونه؟ گفت: زیرا که در بهشت به حظ خود مشغول خواهم شد و در گزاردن دو رکعت نماز، به
حق پرورگار خویش.

حکایاتى از عارفان و بزرگان علم و دین
در احیاء آمده است که: عارفى شبلى را به خواب دید و او را پرسید که: خداوند با تو چه کرد؟ گفت: با من ستیزه کرد؛ تا نومید
شدم. پس چون نومیدیم را دید، مرا در رحمت خود فرو برد.