مولف در این کتاب به واکاوی تابلوهایی که در مناطق مقدسی مانند بقیع نصب شده اند، می‌پردازد و می‌کوشد نشان دهد که ازدواج‌ها و روابط خویشاوندی میان اهل بیت(ع) و صحابه نشانگر سازگاری اعتقادی همه اهل بیت(ع) با همه صحابه و روابط بسیار خوب و نیکو بین آنان نبوده است.

از نظر قرآن کریم، روابط سببی و نسبی الزاما بیانگر رضایت اخلاقی و اعتقادی طرفین نیستند و به هیچگاه نسب و سبب عامل سعادت فرد نمی شود.

در کتاب «بررسی دوستی و خویشاوندی میان اهل بیت(ع) و صحابه» مباحثی مانند آیا صرف خویشاوندی پیامبر(ص) نجات‌بخش است، به فرض اثبات رابطه دامادی عثمان با پیامبر(ص) نه دوستی میان آن‌ها ثابت می‌شود و نه غصب خلافت توجیه می‌گردد، ازداوج پربرکت علی(ع) و فاطمه(س) و اخبار گزینشی، نام‌گذاری همیشه دلیل بر دوستی نیست، امام حسین(ع)، آیا ازدواج امام باقر(ع) با یک بانوی با تقوا از نسل ابوبکر نشان‌دهنده رابطه دوستی میان امیرالمومنین(ع) و ابوبکر است، مشکوک بودن اصل ازدواج، فضیلت فرد به عمل نیکوی اوست یا به صرف خویشاوندی‌اش با نیکان، نقش هدایتگری فرزندان امیر(ع) با ایجاد خویشاوندی سببی و بررسی خویشاوندی میان خاندان عصمت(ع) با عمر بررسی شده اند.