نویسندگان: ریموند لوتا، نایی دونیا، ک. جی. آ

آلن بدیو توجه بسیاری را در محافل مترقی و رادیکال دانشگاهی و روشنفکری به خود جلب کرده است. او را نظریه پردازی اجتماعی و فیلسوفی می شناسند که «با روشن بینی سیاسی و مبارزه جویی شجاعانه در حیطه نظری » مشخص می شود. او را به عنوان کسی می شناسند که «مقوله حقیقت و موضوع جهانشمول بودن را دوباره باب کرده است.»
جمع بندی بدیو از انقلابات گذشته و تلاش هایی که در جهت دگرگونی های ریشه ای صورت گرفت، و مشخصا از انقلاب فرهنگی چین، سرچشمه فلسفه سیاسی اوست. آلن بدیو از شورش عظیم مه 1968 در فرانسه الهام گرفته، کماکان به روح آن شورش وفادار است. در نتیجه، با انتخابات و پارلمان میانه ای ندارد. در شرایط کنونی که سطح توقع ها به شدت پایین آمده، و خیلی ها دگرگونی های ریشه ای را ممکن و مطلوب نمی دانند، آلن بدیو به عنوان
نجات دهنده «کمونیسم » مطرح می شود. به عنوان کسی که گریبان کمونیسم را از تجارب گذشته، از تئوری انقلاب های گذشته، از دولت های سوسیالیستی و احزاب «خلاص کرده » و به جایش «سیاست های رهایی بخش» را تدوین کرده است. یعنی همان نظریه ای که به عنوان چیزی رادیکال و کاملا نوین مطرح می شود.
ما در این بحث و جدل، پروژه سیاسی آلن بدیو را بررسی می کنیم. سوالی که در سراسر نوشته جلو می گذاریم این است که «آیا این پروژه به رهایی منجر خواهد شد؟ » جواب ما منفی است. آنچه پیش رو دارید تحلیل و بحث در مورد چرایی این جواب است.