کتاب قرآن و فرآیند تاریخی پرسش نوشته‌ی داود بهرامی سیاوشانی، حاصل یک تحقیق فشرده از منابع بسیاری است. مباحث کتاب، تنها به آن دسته از سؤالات قرآنی پرداخته که با جمله «یسئلونک» شروع شده و پیرامون دوازده موضوع دور می‌زند.

انسان موجودی پرسشگر است. تفکر بدون پرسش آغاز نمی شود. بشر از روزی که خود را شناخت و حتی آن زمان که تنها بود، بارها از خود پرسش داشته است و در طول تاریخ، همواره می خواسته بداند که از کجا آمده؟ برای چه آمده؟
و به کجا می رود. بشر کنجکاو است و از زمانی که نخستین کنجکاوی هایش آغاز شد، شروع به تفکر درباره محیط اطرافش کرد، و این پرسش ها نیز، با او بوده اند. این سخن مشهور دکارت را که گفته بود"من می اندیشم پس هستم"، شاید بتوان تبدیل کرد به اینکه "من پرسش می کنم پس هستم". خداوند متعال وقتی در خلقت و فطرت انسان خداجویی و خداپرستی را قرار داد صفتهای دیگری از جمله پرسشگری را در نهادش تعبیه فرمود و این بشر، از همان ابتدای شناخت خود، پرسش های بدون پاسخی داشت.

انسان بر اساس فطرت، موجودی حقیقت جو و پرسشگر خلق شده است. پرسش، سکوی پرواز به سوی حقیقت است و از آنجایی که دانش ها دستاورد اندیشه ها، کاوش‌ها و پرسش هاست، بنابراین، پرسشگری مقدمه تکامل است. روح تشنه آدمی، همواره در پی کشف رازهای نهفته و سر به مهر هستی در تکاپو بوده و پیشرفت و تعالی عملی بشر در وجوه گوناگون را می توان مرهون همین حیات پرسشگر و روحیه کنجکاو او دانست. انسان همواره با طرح پرسش و چون و چرا کردن، به دنبال دانستن است و هیچگاه از این خصیصه جدا نبوده و نیست.

در بخشی از کتاب قرآن و فرآیند تاریخی پرسش می‌خوانیم:

انسان حیوان ناطق است. این جمله معروف، بیش از هر کسی به ارسطو نسبت داده شده است. می‌گویند: در زبان یونانی انسان را "زون فونانتا " یا "حیوان ناطق می‌نامند. آنچه بشر را از مخلوقات دیگر متمایز می‌سازد ظرفیت توانائی او در ساخت سیستمی از علائم شنوائی و گفتاری است که نه تنها معرف افکار و احساسات او نسبت به دنیای خارج از خود است بلکه معرف دنیای خارج از وجود او نیز می‌باشد. پرندگان نیز توانائی سخن گفتن دارند و بعضی از آن‌ها مانند مینا بسیار خوب هم صحبت می‌کنند.

شامپانزه می‌تواند تعدادی لغت و چند ساختار زبانی ساده را فرا گیرد. اما تنها انسان است که می‌تواند با توانائی و ظرفیت ساخت و شروع تمامی زبان‌ها معرفی گردد، البته نه در حد پخش تقلیدی آن‌ها با به کارگیری تعدادی کلمه (پارسی بلاگ فریال، انسان حیوان ناطق). پس، منظور از نطق، اندیشه است که زبان و سخن، بازگو کننده آن است نه سخنگویی و سخنوری. زبان و سخن، نماد اندیشه و پوشیدگی‌های درونی انسان است.