به عنوان یک معمار و شهرساز، همواره آشنایی با متود های طراحی جدید از دغدغه های من بوده است. در این راستا به عنوان پایان نامه دوره ارشد در دانشگاه هنر تهران و در سال 1391 ، از موضوع طراحی واحد همسایگی با رویکرد طراحی پارامتریک دفاع کردم.

مطالعه در زمینه طراحی پارامتریک را از سال 87 زمانیکه دانشجوی دوره لیسانس معماری بودم آغاز کردم و مقاله ای تحت عنوان " الگوریتم سازماندهی هندسه فضا بر مبنای مطالعات مورفوژنتیک" در اولین همایش معماری ایرانی در دانشگاه کاشان به عنوان مقاله برتر ارائه کردم.

پیش از آن تصوری بسیار ناچیز از فرایند های طراحی پارامتریک داشتم و طراحی پارامتریک را در فرم متمایز از سایر فرم های طراحی می دیدم.

امروز بعد از گذشت چندین سال، دانش طراحی پارامتریک در ایران تا حدودی افزایش یافته و این موضوع جذاب مورد بحث و تبادل نظر در سمینار ها و در میان دانشجویان و اساتید معمار و شهرساز قرار می گیرد.

بر آن شدم تا خلاصه ای از یافته های خود در زمینه طراحی پارامتریک به ویژه در حوزه طراحی شهری را در اختیار علاقه مندان قرار دهم.