انسان همیشه از ابتدای تاریخ به دنبال تامین نیازهای خود است و این نیازها را از طریق تولید و خلق تامین می کرد.
چه زمانی که برای شکار شروع به ساخت نیزه از سنگ و چوب درختان کرد، چه در حال حاضر که به دنبال ساخت پیشرفته ترین وسایل تامین رفاه خود است.
در کشوری اگر تولید نباشد، باید نیاز های خود را اعم از خوراک پوشاک غذا و ... را باید از جای دیگر تامین کند.
این کارباعث می شود که حس ارزشمندی افراد کشور را در تامین نیازهای خود و هموطنانش از بین برود. مانند پدری که به جای تلاش کردن در تامین معاش خانواده، نیازهای خانواده خود را از گدایی تامین می کند و دیگر روحیه و ارزشی برای خود و خوانواده اش باقی نمی ماند. کشور بدون تولید، مردمان ناامید وناتوان ایجاد می کند.