باید اعتراف کنم که گاهی خودمو با یه  زامبی مقایسه می کنم. نه اینکه دنبال خوردن مغز بقیه باشم، بلکه به این خاطر که دائما در حال حرکت به سمت جلو هستم؛ حتی اگه گاهی تلو تلو بخورم. برام مهم نیست که با چه موانع و مشکلاتی روبرو میشم.

همه ما با فیلمایی که توی اونا، زامبی ها دنیا رو تسخیر می کنن آشناییم، حالا فرض کنید یه زامبی هستید که به سمت آدما میرید تا بخوردیشون. تو این مسیر، ممکنه ضربه بخورید و حتی به شما شلیک بشه اما همونطور که می دونید، یه زامبی بازم دست از حرکت به سمت جلو بر نمی داره. به خاطر همینه که گاهی خودمو با یکی از موجودات ترسناک مقایسه می کنم.

باورتون بشه یا نه، این مقایسه می تونه کمکتون کنه. مخصوصا اگه کسی، به خاطر ضربه ای  که از نظر روحی خورده یا به خاطر اینکه عزیزی رو از دست داده، ناامید شده باشه. باید بگم متعهد موندن به یه هدف بعد از یه مشکل و ضربه سخته!...