کتاب احادیث قدسی که به قلم محمد تقی مصباح یزدی نوشته شده است و عزیز باقریار آن را ویرایش کرده است. حدیث، در اصطلاح مسلمانان به سخنان پیامبران گفته می‌شود. شیعیان به سخنان اهل‌بیت نیز حدیث می‌گویند. در اصطلاح دانشمندان علم حدیث، به کلامی که حاکی از کردار یا تقریر معصوم است، حدیث و گاه خبر یا روایت گفته می‌شود. شیعیان معتقدند: حدیث، به دلیل انتساب آن به معصوم و وحیانی بودن محتوای آن، حجت بوده و می‌تواند مبنای عمل قرار گیرد.

در قسمتی از کتاب احادیث قدسی می‌خوانید:

خدای تعالی وحی نمود بر حضرت داود (ع) که: اى داود! من پنج چیزش را در پنج چیز قرار داده‌ام، ولى مردم آن‌ها را در پنج چیز دیگر می‌جویند و نمی‌یابند.
علم حقیقی را در گرسنگى و تلَش و کوشش قرار داده‌ام، ولى مردم آن را در سیرى و راحتى می‌جویند و نمی‌یابند.
عزت را در اطاعت از خودم نهاده‌ام ولى مردم آن را در خدمت به سلَطین طلب می‌کنند و نمی‌یابند.
بی‌نیازی را در قناعت قرار داده‌ام، ولى مردم آن را در مال زیاد می‌جویند و نمی‌یابند.
رضایت خودم را در نارضایتى نفس نهاده‌ام، ولى مردم آن را در رضایت نفس طلب می‌کنند و نمی‌یابند.
و راحتى و آسایش را در بهشت قرار داده‌ام، امّا مردم آن را در دنیا می‌جویند و نمی‌یابند.