کتاب احادیث امام هادی(ع) اثری از عزیز باقریار که شامل 127 حدیث از امام هادی (ع) است. علی بن محمد بن علی بن موسی (۲۱۲-۲۵۴ ق) مشهور به امام هادی (ع) و امام علی النقی (ع) فرزند امام جواد (ع) و دهمین امام شیعیان است. او از سال ۲۲۰ تا ۲۵۴ قمری به مدت ۳۴ سال امامت شیعیان را به عهده داشت.

بیشتر سال‌های امامت آن حضرت در سامرا، تحت نظارت مستقیم حاکمان عباسی سپری شد. دوره امامت او همزمان با حکومت چند تن از خلفای عباسی از جمله متوکل بود. از امام هادی (ع) احادیثی در امور اعتقادی، تفسیر، فقه و اخلاق روایت شده است. بخش قابل توجهی از روایات آن حضرت درباره مباحث کلامی از جمله تشبیه و تنزیه و جبر و اختیار است. زیارت جامعه کبیره که ابعاد گوناگون امامت در آن مطرح شده و نیز زیارت غدیریه از آن حضرت روایت شده است.

امام هادی از طریق سازمان وکالت با شیعیان ارتباط داشت و به امور آنان رسیدگی می‌کرد. برخی از شاگردان و یاران ایشان عبارتند از: عبدالعظیم حسنی، عثمان بن سعید، ایوب بن نوح، حسن بن راشد و حسن بن علی ناصر. بارگاه او که در سامرا به حرم عسکریین مشهور است. در سال‌های ۱۳۸۴ و ۱۳۸۶ ش طی حملات تروریستی تخریب شد. ستاد عتبات عالیات ایران از سال ۱۳۸۹ تا ۱۳۹۴ ش آن را بازسازی کرده است.

چندین حدیث از امام هادی (ع) به شرح زیر است:

امام هادى علیه‌السلام: هر کس از خدا فرمان ببرد، از او فرمان برند.
امام هادى علیه‌السلام: عاق والدین، نادارى در پى دارد و به خوارى می‌کشاند.
امام هادى علیه‌السلام: هر که بذر خوبى بکارد، شادمانى بدرود و هر که تخم بدى بیفشاند، پشیمانى می‌درود.
امام هادى علیه‌السلام: آن‌که از خودش راضى شود، ناراضیان از او فراوان شوند.
امام هادى علیه‌السلام: حسرت کوتاهى کردن را با پیشه کردن دوراندیشی، یاد کن.