کتاب احادیث امام علی(ع) توسط عزیز باقریار به صورت 10 قسمت گردآوری شده است. علی بن ابی‌طالب مشهور به امام علی (ع)، امام اول شیعیان، صحابی، راوی، پسرعمو و داماد پیامبر اکرم (ص) است. وی همسر حضرت فاطمه (س) و پدر و جد ۱۱ امام شیعه، کاتب وحی و چهارمین خلیفه از خلفای راشدین نزد اهل سنت است. به گفته مورخین شیعه و بسیاری از علمای اهل سنت، حضرت علی در کعبه زاده شد. او نخستین کسی بود که به پیامبر (ص) ایمان آورد و از نظر شیعه، به فرمان خدا و تصریح پیامبر (ص)، جانشین بلافصل رسول خدا (ص) است. آیاتی از قرآن کریم بر عصمت وی دلالت دارد. بنابر منابع شیعه و برخی منابع اهل سنت، حدود ۳۰۰ آیه در قرآن کریم در فضیلت او نازل شده است.

هنگامی که قریش قصد کشتن پیامبر (ص) را داشتند، او در بستر پیامبر خوابید تا دشمنان گمراه شوند و بدین طریق پیامبر (ص) مخفیانه هجرت کرد. پیامبر (ص) عقد اخوت خود را با وی بست. در همه غزوات پیامبر (ص) به جز جنگ تبوک که به فرمان پیامبر (ص) در مدینه ماند شرکت داشت و پرافتخارترین فرمانده اسلام بود. آثار مکتوب بسیاری به زبان‌های مختلف درباره امام علی (ع) نوشته شده است.

پس از درگذشت پیامبر (ص) گروهی در سقیفه، با ابوبکر به عنوان خلیفه بیعت کردند و امام علی (ع) ۲۵ سال از خلافت دور ماند. آن حضرت پس از خلافت ابوبکر، عمر و عثمان، به اصرار مسلمانان خلافت و حکومت را پذیرفت. وی در دوره کوتاه حکومتش با سه جنگ سنگین داخلی مواجه شد و سرانجام در محراب مسجد کوفه در حال نماز به دست یکی از خوارج به شهادت رسید و مخفیانه در نجف به خاک سپرده شد.

چندین حدیث از امام علی(ع) به شرح زیر است:

امام على علیه‌السلام: هیچ لباسى زیباتر از سلامتى نیست.
امام على علیه‌السلام: غذا خوردن را با چشیدن نمک آغاز کنید.
امام على علیه‌السلام: چه نیکو جایگاهى است حمّام؛ یادآور دوزخ است و چرک را از میان می‌برد.
امام على علیه‌السلام: لباس پاکیزه اندوه را می‌زداید.
امام على علیه‌السلام: آنچه حسود (از حسادت خود) می‌کشد، او را بس است.
امام على علیه‌السلام: عبادت خالص، این است که آدمى جز به پروردگارش امید نبندد، و جز از گناه خویش نترسد.