داستان کتاب صوتی تجلی اثر صادق هدایت در پانسیون ارمنیان در تهران روی می‌دهد. زن شوهرداری به نام هاسمیک عاشق جوانی به نام سورن است. او می‌خواهد به معشوقش اطلاع دهد که نمی‌تواند سر قرار حاضر شود.

او یک روز تمام در جستجوی سورن است تا او را از نیامدن سر قرار با خبر کند. با این وجود، نه سورن و نه شوهر هاسمیک در داستان حضور ندارند و ما افکار هاسمیک را درباره‌شان می‌خوانیم.

در تاریخ معاصر ایران هیچ نویسنده ای از لحاظ تاثیر بر اندیشه های روشنفکرانه و شکل دادن به اندیشه جدید و نثر نو فارسی به پای صادق هدایت نمی رسد. تصویرها و توصیفات و شخصیت‌ها و چهره‌های داستان‌های او اغلب رنگ ملی دارند. نثر هدایت ساده و بی‌پیرایه و عاری از دشوارنویسی‌ست.

در قسمتی از کتاب صوتی گجسته دژ می‌شنویم:

هوا کم‌کم تاریک می‌شد، هاسمیک لبهٔ کلاه رﺍ تا روی ﺍبروهایش پایین کشیده، یخهٔ پالتوی ماشی رﺍ به خودش‬ چسبانیده بود و با قدم‌های کوتاه ولی چابک به‌سوی منزل می‌رفت. اما به‌قدری فکرش مشغول بود که متوجه اطرﺍف خود نمی‌شد و حتی سوز سردی رﺍ که می‌وزید حس نمی‌کرد. جلو چرﺍغ ﺍبروهای باریک، چشم‌های‬ درشت و خیره و لب‌های نازک ﺍو در میان صورت رنگ‌پریده‌اش یک حالت دور و متفکر دﺍشت.

هاسمیک علاوه بر ﺍین که خاطرخوﺍه سورن بود، حس وظیفه‌شناسی و پایدﺍری در قولی که دﺍده بود بیش‌تر ﺍو را شکنجه می‌کرد. این خبر شومی که امروز ﺍز شوهرش شنید که شب سه‌شنبه رﺍ در خانهٔ برﺍدر شوهرش دعوت‬ دﺍرد، همهٔ نقشه‌هایش رﺍ به‌هم زد! زیرﺍ هاسمیک ناگریز بود ﺍز «رانده‌وویی» که به سورن دﺍده بود چشم بپوشد. گرچه به‌هیچ‌وجه حاضر نبود سورن رﺍ غال بگذﺍرد ولی بدقولی رﺍ بدتر می‌دﺍنست...