کتاب نامه‌های ناتمام سرهنگ اثر حسین فیاض منش، سه‌گانه‌ای کوتاه و فلسفی شامل مطالبی مانند نامه‌ها، فلسفه کلام، اشعار و تصاویر مختلف از تابلوهای مرتبط با کتاب است.

نویسنده درباره‌ی این می‌گوید: من با تمام وجودم این کتاب را احساس کردم. می‌دانم که در نهایت همه ما خواهیم فهمید پوچی معنا نخواهد داشت.

در بخشی از کتاب نامه‌های ناتمام سرهنگ می‌خوانیم:

این منم سرهنگ، بی هیچ شکی خسته ام. خسته تر از هر خستگی دیگر. خسته شده‌ام، خوب می‌شد اگر می‌توانستم کاسه سر خودم را باز کنم و آن روده خاکستری بی مصرف را بیرون بریزم. آه که چه احساس پوچی به من دست می‌دهد. می‌توانستم سبک شوم از درد‌هایی که خودم به خورد خودم داده بودم.

باید آشغال‌های درون سرم را که انباشته شده اند را بدهم خورد یکسری بز و گوسفند گوشتخوار، همان حیوانات نشان شده‌ای که شهرها و دانشگاه‌ها را به گند کشیده‌اند. آن‌هایی که هر روز با فتنه‌ای وارد می‌شوند و هر روز به چند رنگی خود رنگ می‌بازند.

می‌گویند این حیوانات انسان‌اند اما نوعش را نمی‌گویند پس من آن‌ها را همان حیوان خطاب می‌کنم. چه آدم‌هایی که فکر می‌کنند که می‌توانند فکر کنند اما تنها کارشان تغییر دادن تعصب و ظاهرشان است.

یک سوال می‌پرسم. ما چه کرده‌ایم؟

هیچ نکرده‌ایم. ما سر خود شده‌ایم، بی خود شده‌ایم. از آشیانه خود تبعید و در بیابانی خشک رها شده‌ایم... آری پست و شکننده، خوار و حقیر در کنار موجودات دیگر سر به زمین می‌گذاریم.