کتاب رساله شهاب ثاقب به قلم سینا صابری کوتاه سخنی است در رساله‌ای موسوم به «شهاب ثاقب» اثر ملا فتح‌الله شوشتری متخلص به «وفایی» و موضوع اصلی آن نقد و بررسی چگونگی امور خارق‌العاده تکوینی که بخشی از عرفان عملی در نزد اهلش به شمار می‌رود، است.

در بخشی از کتاب رساله شهاب ثاقب می‌خوانیم:

همین قدر مقدمه کافی است از برای مطلب کفری که در نظر است و آن این است که هرگاه بخواهم یک نفر کافر یهودی یا مسلمان متقی - هر کدام باشد فرقی نمی‌کند، زیرا که این مطلب دخلی به کفر و ایمان ندارد - غرض آن یهودی را اولا مزاجش را عادت می‌دهم به تقلیل غذا تا چهل روز و تدریجا غذای او را کم می‌کنم به حد مخصوصی که خود می‌دانم بعد از آن چهل روز دیگر او را پرهیز می‌دهم از خوردن حیوانی تا آن‌که جمیع مضافات و منسوبات نفس ناطقه او که حجاب است به این سبب ضعیف و رقیق گردد و از کدورات نفسانیه و طبیعته و مادیه به‌کلی تصفیه شود و از ابتدای امر به او تعلیم می‌کنم که ذکری بخواند و او را لیلا و نهارا مشغول به آن ذکر می‌کنم؛ کارش به جایی می‌رسد که حتی در خواب می‌خواند و اگر کسی پهلوی او باشد می‌شود و لازم نیست که آن ذکر اسمی از «اسماء الله» و اسماء شریفه باشد هر چه باشد فرقی نمی‌کند «یا عمر» باشد یا آن‌که «یا علی» باشد هر چیزی که باشد مقصود نه خود آن ذکر است بلکه مقصود اشتغال اوست به یک چیزی که از آن چیز آنی و زمانی خیال خود را خارج نکنند تا آن‌که رفته رفته خیال از همه جا جمع شود و هم او هم واحد گردد بلکه به جایی می‌رسد که هم واحد او نمی‌ماند؛ جمیع خیالات و هموم او به کلی برطرف و زایل می‌گردد....