کتاب مرده‌خورها اثر صادق هدایت درباره‌ی مردی به نام مش رجب است که سکته کرده است و دو زن و اقوامش فکر می‌کنند که او مرده است. 

داستان با متلک گویی و گفتگوی چند شخصیت در یک اتاق شروع می‌شود. زن اولش "منیژه" است که به او "منیجه" می‌گویند و یک پسر از حاجی داشت و زن دومش "نرگس" است که در جوانی زن مشدی شد و 3 تا بچه برایش آورد...

در قسمتی از کتاب مرده‌خوارها می‌‌خوانیم:

چراغ نفتی که سر طاقچه بود دود می‌زد، ولی دو نفر زنی که روی مخده نشسته بودند ملتفت نمی‌شدند. یکی از آن‌ها که با چادر سیاه آن بالا نشسته بود به نظر می‌آمد که مهمان است، دستمال بزرگی در دست داشت که پی درپی با آن دماغ می‌گرفت و سرش را می‌جنبانید. آن دیگری با چادر نماز تیره رنگ که روی صورتش کشیده بود ظاهرا گریه و ناله می‌کرد.
در باز شد هووی او با چشم‌های پف‌آلود قلیان آورد جلو مهمان گذاشت و خودش رفت پایین اطاق نشست. زنی که پهلوی مهمان نشسته بود ناگهان مثل چیزی که حالت عصبانی به او دست بدهد، شروع کرد به گیس کندن:
بی‌بی خانم جونم، این شوهر نبود یک پارچه جواهر بود؛ خاک برسرم بکنند که قدرش را ندانستم! خانم این مرد یک تو به من نگفت، شوهر بیچاره‌ام. ورپرید. او نمرد، او را کشتند.