کتاب تاریخ خرمشهر - دو قرن مقاومت به قلم یاسر خلفی روایت دو قرن مقاومت و ایستادگی مردمان این خطه از خاک ایران است، که به دور از هرگونه تعصب قومی و نژادی و دخیل دادن نظرات و آراء شخصی می‌کوشد سیر حوادث را براساس منابع مستند و معتبر تاریخی بازگو کند.

بی تردید یکی از بارزترین صفات ایرانیان در طول تاریخ که آنان را از سایر ملل متمایز می‌سازد، دلیری و مقاومت در برابر بیگانگان و تسلیم ناپذیری آنان در مقابل متجاوزان به سرزمین خویش است به‌طوری که کتاب‌های تاریخی مملو از سرگذشت پهلوانانی است که یک تنه در برابر دشمن خون‌خوار و متجاوز ایستادگی کرده و آنان را به شکست وادار نموده است. آریوبرزن پس از شکست سپاه داریوش سوم هخامنشی از اسکندر بارها در مقابل نیروهای این سردار مشهور مقاومت کرده و آن‌ها را شکست داده است. جلال الدین خوارزمشاهی هنگامی که پدرش قطب الدین محمد به جای رویاروئی با نیروهای مغول از مقابل آنان گریخت و سرنوشت مردم ایران را به دست این قوم خون‌خوار سپرد، یک تنه در برابر خیل عظیم مغولان قرار گرفت و در چندین جنگ توانست آنان را شکست دهد.

خرمشهر از جمله شهرهایی است که نام آن در نزد ایرانیان به استقامت و پای‌مردی شهره است. شهری که علی‌رغم تاریخ و پیشینه نه چندان بلند، نامی بلند آوازه در مواجه با دشمنان و اشغال‌گران داشته است و تاریخ این شهر مملو از رشادت‌های مردانی است که درطی زمان صفحات افتخار‌آمیزی را از خود به یادگار نهادند. از سرتیپ آقا‌جانی‌خان و حاج جابرخان در جنگ ایران و انگلیس گرفته تا شهیدان جنگ جهانی دوم چون شهید غلامعلی بایندر، هریسچی، میلانیان... و بالاخره شهیدان حماسه مقاومت 34 روزه و حماسه سوم خرداد، شهیدان محمدعلی جهان‌آرا، شهید عبدالرضا موسوی، شهید آلبوغبیش، شهید حسینی، شهید تحریری، و... .

کتاب حاضر به روایت این رشادت‌ها می‌پردازد تا نسل امروز و نسل‌های آینده بدانند که میراث‌دار خون‌بهای شهیدانی هستند که از قرن نوزدهم تا پایان قرن بیستم میلادی برای اعتلا و سربلندی میهن‌شان مرگ با عزت را بر زندگی ذلیلانه و زبونانه ترجیح دادند و نام خود را در تاریخ خرمشهر و ایران جاودانه ساختند.

در بخشی از کتاب تاریخ خرمشهر - دو قرن مقاومت می‌خوانیم:

همانگونه که ذکر شد نیروهای موجود در پاسگاه‌ها و دژهای مرزی با عناصری از تیپ ۱ لشکر ۹۲ زرهی و سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و تکاوران دریایی تقویت شده که سلاح آن‌ها را تفنگ انفرادی، آر پی جی۷ و تعدادی معدود تفنگ ۱۰۶م م تشکیل می‌داد. این مقاومت مردانه زیربنای محکمی بود که ساختار دفاعی سرزمین ایران اسلامی در برابر یورش وحشیانه متجاوزان از همان آغاز، نهاده شد. بدین ترتیب از فردای نخستین روز تجاوز، نیروی زمینی عراق تصمیم گرفت که با حداکثر قدرت رزمی موجود تک همه‌جانبه‌ای را در سراسر مرز، به ویژه در منطقه خرمشهر - آبادان به شدت پیگیری کند.

لذا ضمن وارد کردن نیروهای مانوری بیشتر، به میزان بمباران هوایی و شدت آتش توپخانه در شهرهای خرمشهر و آبادان اضافه کرد؛ به گونه‌ای که در اثر حجم آتش توپخانه و هوایی دشمن در همان ساعات اولیه بامداد روز دوم نبرد، تنها در خرمشهر ۹۰ نفر شهید و ۱۱۰ نفر مجروح شدند.

فشار نیروهای مانوری دشمن همراه با آتش شدید توپخانه در صبح روز اول مهر ماه شدت یافت، با این حال، مقاومت و پایداری نیروهای مدافع بیشتر شده به طوری که در ساعات اولیه به نیروهای مهاجم صدمات سختی وارد شد و یگان پیشرو دشمن مجبور به عقب‌نشینی شد ولی نیروهای متجاوز بعثی با تکیه بر مقدورات زرهی و توان وسیع پشتیبانی آتش توپخانه، همچنین بمباران‌های پیاپی روی قوا دفاع‌کننده و شهرهای خرمشهر و آبادان، سرانجام در بعد از ظهر آن روز، پس از اشغال شلمچه به سوی دژهای واقع در معبر وصولی شلمچه - خرمشهر که به فاصله سه کیلومتری و به موازات مرز احداث شده بود به پیشروی خود ادامه دادند.