کتاب خمره‌های مرموز کرکر نوشته‌ی علی پاینده، داستانی فانتزی در فضای سوریه‌ی درگیر جنگ داخلی است.

قرن‌ها قبل شبی در شهر دمشق، در دربار خلیفه عبدالملک بن مروان اموی، مجلسی برپا می‌شود. یکی از ملازمان شروع می‌کند به تعریف از قدرت و عظمت سلاطین گذشته تا به حضرت سلیمان می‌رسد. تعریف می‌کند که چگونه حضرت سلیمان دیوان و جنیان سرکش را شکست داد و بعد آن‌ها را در خمره‌های مسین زندانی کرد و سر خمره‌ها را با خاتم خود ممهور نمود. یکی از درباریان بنام طالب بن سهل در این میان بلند می‌شود و به خلیفه می‌گوید که چنین خمره‌هایی هنوز هم در سرزمین مرموزی بنام کرکر در سواحل شمال آفریقا وجود دارند.

در زمان حال محل سری نگهداری جن‌ها به دست گروه‌های معارض با حکومت سوریه می‌افتد بدون آنکه از خطر عظیمی که در خمره‌ها پنهان است باخبر باشند. چند گروه مختلف از کشورهای ایران، آمریکا، اسرائیل و غیره هر کدام از جانب کشورهای خود مأموریت می‌یابند تا به محل رفته و خمره‌ها را بیابند. بعضی قصد نجات بشریت از خطری که در کمین است را دارند و برخی قصد استفاده از نیروی عجیب موجود در خمره‌ها برای فرمانروایی بر جهانیان و اهداف سودجویانه.

در بخشی از کتاب خمره‌های مرموز کرکر می‌خوانیم:

هیچ‌گونه صدایی از آن سمت دیوارهای مرتفع نمی‌آمد. نردبان که آماده شد؛ داوطلبانی را خواستم که به وسیله‌ی نردبان بر سر دیوارها بروند و وسیله‌ای برای باز کردن دروازه‌ها از درون بجویند. اما... هر داوطلبی که از نردبان بالا می‌رفت؛ در آن‌جا نگاهی خیره و مسحور به چیزی ناشناخته می‌افکند. 

ناشناخته‌ای عجیب و مرگبار در آن سوی دیوار، فریاد برمی آورد: چقدر شماها زیبایید و سپس خویشتن را بی‌محابا به آن سوی دیوار می‌افکند و صدای خورد شدن استخوان‌هایش را ما از این سو می‌شنیدیم؛ اما هرگز فریادی از مرگ برنمی‌آورد. دوازده نفر از شجاع‌ترین سربازانم بدین شکل پی در پی کشته شدند. دیگر کاملاً ناامید شده بودم که عبدالصمد خود داوطلب این کار شد. یک جورهایی دلم نمی‌خواست که اجازه بدهم.