کتاب خاطراتم با لنین نوشته‌ی کلارا زتکین، به تشریح وقایع تاریخی دوران معمار انقلاب اکتبر، بین سال‌های 1920 تا 1922 می‌پردازد.

مطالعه‌ی آثار کلاسیک مارکسیستی و تاریخ جنبش کمونیستی یکی از ضرورت‌های زمانه‌ی ما به شمار می‌رود که متأسفانه تحت تأثیر رسانه‌های مجازی و تحلیل‌های دو خطی در حال فراموشی است. نویسنده‌ی این اثر به مدت 25 سال، سردبیر روزنامه‌ی برابری از انتشارات حزب سوسیال دموکراتیک آلمان برای زنان بود.

در بخشی از کتاب خاطراتم با لنین می‌خوانیم:

بار دیگر به تو قول می‌دهم که در خصوص پذیرش مجدد لوی نامه‌ای سرگشاده بنویسم، اگر خودش این کار را غیر ممکن نکند. اما نکته اصلی در مجموع تصمیمات کنگره سوم ما بسیار رضایت بخش‌اند. این تصمیمات اهمیت تاریخی بزرگی دارد و بطور واقع "نقطه عطفی" در تاریخ بین الملل کمونیسم است. تصمیمات کنگره پایان مرحله اول توسعه احزاب توده‌ای انقلابی را نشان داده است. به همین خاطر کنگره ناچار بود توهمات "چپ" که انقلاب جهانی با همان سرعت طوفانی خود ادامه خواهد داشت، را جارو کند.

این توهم که موج دوم انقلاب را فقط با حزب پیش خواهیم راند و اقدامات حزب پیروزی را نصیب ما خواهد کرد، را جارو کرد. البته راحت می‌توان انقلاب را به کار شکوهمند حزب به تنهایی دانست. کاری بدون حضور توده‌ها، روی کاغذ و در سالن کنگره در فضایی عاری از شرایط عینی. اما این دیگر انقلاب نیست بلکه تصوری کاملا هرزه مآبانه است. "حماقت‌های چپ" بیان واقعی و کنکرت خود را در "اقدام مارس" و "نظریه تعرض" رفقای آلمان پیدا کرد.