کتاب حقوق حیوانات نوشته‌ی دیوید کارلز هامر، در بر دارنده‌ی 157 نکته درباره‌ی توجیهات و پاسخ توجیهاتی است که آدمی در مورد ستمگری خود بر حیوانات به آن‌ها روی می‌آورد.

اگر قدری در زمینه‌ی روابط انسان با حیوانات توجه و بررسی به عمل آید، آنگاه دیده می‌شود که ظلم و ستمی که در رفتار انسان‌ها با حیوانات وجود دارد بدون شک بزرگ‌ترین و وحشتناک‌ترین ستم در میان کلیه‌ی انواع مختلف ستم‌های کنونی و موجود در مجموعه‌ی قلمروی زندگی انسان است.

در بخشی از کتاب حقوق حیوانات می‌خوانیم:

بدن انسان به مقدار ناچیزی ویتامین B12 احتیاج دارد و به علاوه می‌تواند آن را برای مواقعی که به قدر کافی وارد بدن نمی‌شود ذخیره کند. کمبود این ویتامین در بدن فوق العاده به ندرت ظاهر می‌شود و این گونه موارد هم نزد گیاهخواران کامل بیشتر از نیمه گیاهخواران و گوشتخواران نیست. کمبود ویتامین B12 عموماً بیشتر در اثر فقدان استعداد بدن برای جذب آن رخ می‌دهد تا نبود آن در مواد غذایی.

ویتامین B12 توسط باکتری‌های داخل روده باریک تولید می‌شود. و بدن احتمالاً احتیاج خود را از این عضو به طور کامل تأمین می‌کند. اگر چه هنوز به طور کافی در این زمینه بررسی به عمل نیامده است. اما این امر شاید توضیح دهد که چرا بسیاری از گیاهخواران، که در تمام طول عمر خود با این شیوه تغذیه می‌کنند، بدون اینکه هیچگاه این ویتامین را به صورت اضافی مصرف نماید وضع سالم‌تری از دیگران دارند.

در اکثر انواع گیاهان ویتامین B12 موجود نیست و در عوض در میکرو ارگانیسم‌هایی که بر روی این گیاهان زندگی می‌کنند موجود است. بسیاری از این ارگانیسم‌های ریز در شیوه‌های مدرن زراعت در اثر استفاده از کودهای شیمیایی نابود می‌شوند. از اینجا این گمان به وجود می‌آید که فرآورده‌های تازه، خام و بدست آمده از زراعت‌هایی که در آن‌ها از مواد شیمیایی استفاده نمی‌شود نمایان‌گر منابع غنی این ویتامین هستند.