کتاب یک کمربند برای مبادلات فرهنگی، یک جاده برای طراحی و هنر نوشته‌ی محسن جعفرنیا، هه رنکه و جی تیه، نگاهی اجمالی به میراث غنی فرهنگی میان پارسیان، هندیان و چینی‌ها که نقش مهمی در پیشرفت طراحی محصول داشته‌اند، می‌اندازد.

این کتاب نشان می‌دهد که سهم طراحان پارسی، هندی و چینی در گستره‌ای از هنرها، طراحی و نظام‌های تجاری، اغلب نادیده گرفته شده است. همچنین رویکردی پیش گرفته شده تا با استفاده از آثار هنری کشف شده‌ی هندی، چینی و ساسانی، دامنه‌ی وسیع تاریخ تحول شکل محصولات را در برگیرد که بر پایه‌ی تزیین، فنون ساخت و رنگ ایجاد گشته است. ما در این کتاب بر تاثیر طراحی دوره‌ی ساسانی بر هنر اسلامی، چینی، و هندی متمرکز می‌شویم؛ اما تاثیر طراحی پارسی، تنها محدود به دوره‌ی ساسانی نمی‌باشد، چرا که تاثیر طراحی محصولات برنزی لرستان در ایران) مربوط به هزاره‌ی اول قبل از میلاد در محصولات چین دیده می‌شود.

در بخشی از کتاب یک کمربند برای مبادلات فرهنگی، یک جاده برای طراحی و هنر می‌خوانیم:

هنر هند دارای تاریخ با قدمتی می‌باشد و این نشان دهنده آن است که تبادل فرهنگی میان هند و ایران یک سویه نبوده است. محققین، به الهام گرفتن‌های فراوان میان آثار هنری پارسی و هندی، که در سرشت خود تبادل پذیرند و دارای نشانه‌های روابط دو طرفه هستند پی برده‌اند که بیانگر فرم‌های هنری غنی هر دو فرهنگ میباشند. در این رابطه، می‌توان مشاهده کرد که تقلید از مایه‌های تزیینی هندی، مانند فیل، برای الهام بخشی در طراحی تزیینات محصول پارسی ظاهر می‌شود. اگر در این محصولات به زیرنویس تصویرها دقت نکنید، ممکن نیست که آثار پارسی را تشخیص دهید.