کتاب طراحی براساس ارزش، ارزیابی چرخه حیات و روش زمان - دوام نوشته‌ی ایمان الیاسیان، به شرح و تفصیل این مبحث با دیدگاهی تخصصی می‌پردازد.

در بخشی از کتاب طراحی براساس ارزش، ارزیابی چرخه حیات و روش زمان - دوام می‌خوانیم:

ایده به وجود آمدن ارزیابی چرخه حیات (ارزیابی چرخه عمر) یا LCA را می‌توان در دهه 1960 میلادی جستجو کرد. زمانی که مسائل زیست محیطی توسط مردم و دولت مورد توجه فزاینده‌ای قرار گرفت، نقطه شروع آن را می‌توان مشکلات رو به افزایش زیست محیطی مانند باران اسیدی و دود که نتیجه جمعیت جهانی رو به رشد و صنعتی شدن پر شتاب بوده است، دانست نگرانی‌های پیرامون کمبود مواد خام و منابع انرژی باعث شد تا علاقه به پیدا کردن راه‌هایی برای محاسبه یکپارچه مصرف انرژی بیش از پیش احساس شود.

یکی از اولین مطالعات در این زمینه توسط گروهی از محققین در شرکت کوکاکولا آمریکا انجام شد تا با مقایسه انواع ظروف نوشابه، آن نوع از ظرف که کمترین رهایش زیست محیطی را داراست و کمترین اثر را بر تامین منابع طبیعی دارد مشخص سازند. این مطالعه مواد خام و سوخت‌های مورد استفاده و هم چنین بارهای زیست محیطی ناشی از فرآیندهای تولید را برای هر نوع ظرف کمی سازی کرد. این مطالعه منتج به یکی از دلایل اصلی تغییر ظروف نوشابه‌های این شرکت از شیشه‌ای به پلاستیکی شد. البته این فرآیند کمی سازی استفاده از منابع و رهایش‌های زیست محیطی، ارزیابی چرخه حیات نبود و اساسا در آن زمان هنوز چنین روش استانداردی به شیوه امروزی وجود نداشت و این ارزیابی تحت عنوان تحلیل پروفایل منابع و محیط زیست شناخته می‌شد.