کتاب صدابازیگر نوشته‌ی مجید حبیبی، جهت آشنایی با هنر صدابازیگری، لزوم تدریس آکادمیک این رشته، تفاوت مقلد صدا و صدابازیگر و در نهایت آنالیز و شاخصه‌های یک صدای ماندگار است.

صدابازیگر: هنرمندی است که در فیلم‌های سینمایی (دوبلاژ انیمیشن و سایر ژانرهای سینمایی)، بازی‌های رایانه‌ای، نریشن‌ها و نمایشنامه‌های رادیویی، آنونس‌های سینمایی، تلویزیونی، تیزرهای تبلیغاتی، نمایش‌های عروسکی، اپرای صوتی (و سایر آثار صوتی موزیکال «تلفیق شده از بازیگری و آواز»)، گفتار فیلم‌های مستند، کتاب‌های صوتی، نرم‌افزارهای چند رسانه‌ای و دکلماسیون پس از چیرگی بر اصول پنجگانه این هنر و تعالی دانش و بینش ملتزم و تربیت سازْاَندام منحصر در جهاز صوتی خویش آوایی خلاق، موثر و متناسب با هر زیر شاخه این هنر ایجاد کند.

در بخشی از کتاب صدابازیگر می‌خوانیم

در لغتنامه دهخدا اصطلاح تقلید کردن بدین معنا آمده است: پیروی کردن و متابعت نمودن و نقل کردن و از روی ساخت دیگری چیزی را ساختن و اقتدا کردن به طریقه و روش کسی.

آنچه در این نوشتار بدان پرداخته ش ده است من باب تقلید در حرفه صدابازیگری و تفاوت آن با تقلیدچی گران صداست. عده‌ای آگاهانه یا ناخودآگاه یا از سر گمراهی ناهلان مرتکب شبیه سازی صدای هنرمندان صدابازیگری می‌شوند و این در حالیست که باطن، اندیشه، بینش، خلاقیت و روح به تالیف در آمده از هنرمند به هیچ عنوان قابل تقلید نیست و هرچه هم که در ظاهر سعی در شبیه سازی با اصل باشد تنها چیزی که از این افراد مقلد به ذهن خطور می‌کند دریایی وسیع است و بی اصالت که هیچ عمقی در پی آن پنداشته نیست و عاری از هر گونه تفکر و تعلق، تنها اصواتی شنیده می‌شوند که به سختی و یا حتی آسانی سعی در شبیه سازی آواهایی ماندگار را دارند که این دست تقلید چی‌ها تنها ظاهر مراجع را دیده و شنیده‌اند و با تاسف بسیار هیچگاه تعمقی در خصوص سعی و تلاشهای مکرر و شبانه روز این هنرمندان در جهت تفحص و تجسس، تلاش و مرارت برای پرورش عقلانی، علمی و خلاقانه برای خلق آثاری بدیع در صور ترنمی ماندگار نداشته‌اند و از محو زودهنگام آثار تهی غافل مانده‌اند.