کتاب حسین وارث آدم مجموعه‌ای از سخنرانی‌ها و نوشته‌های دکتر علی شریعتی در سال‌های 1349 تا 1350، درباره شهید و فرهنگ شهادت در اندیشه شیعی است. نام این کتاب از زیارت وارث منصوب به امام حسین (ع)، اقتباس شده است.

در بخشی از کتاب حسین وارث آدم - مجموعه آثار می‌خوانیم:

در زندگی توده مردم ما که زندگی توده‌ای انباشته از عقده‌ها و رنج‌ها و جراحت‌ها است و آرزوهای مرده و امیدهای به باد رفته و خواستن‌های سرکوفته و عشق‌های بی‌سرانجام و خشم‌های فروخورده، و همه نبایستن و نخواستن و نتوانستن و نگذاشتن و نشدن و نگفتن و نرفتن و نه، و نه، و نه! عاشورا زانوی مهربان سرنهادن و دامن محرم گریستن نیز هست و در این فاجعه هولناک بشری، هر کسی فاجعه خویش را نیز می‌نالد و دل‌هایی که، در این روزگار، نه حق انتخاب، که حق احساس، و چشم‌هایی که نه نگاه، که حق اشک، و حلقوم‌هایی که نه فریاد، که حق ناله نیز ندارند، از عاشورا است که حق‌های از دست رفته خویش را، هرساله، می‌ستاید و نیز، غرورهای مجروحی که به نالیدن محتاج اند، اما شرم دارند، و تحمیل لبخند بر لب‌هایی که در پس آن، ضجه‌ها پنهان است، و تحمیل آرامش بر چهره‌هایی که طغیان‌ها را در خویش و به هر کتمان می‌کنند، آنان را شهیدی ساخته است که بر روی زمین گام برمی دارد و به هر جا که می‌گریزد کربلا است، و هر ماهی که بر او می‌رسد محرم، و هر روزی که بر او
می گذرد عاشورا... 

شب عاشورا بود، عاشورای سال 49

و چه دردناک شبی بود!
بیست سال است که زندگی می‌کنم. پیش از آن فقط زنده بوده‌ام و این بیست سال که تمامی عمر حقیقی من بود، همه بر سر یک حرف گذشته است و براده‌های حیاتم و ذرات وجودم و تکه تکه روحم و قطعه قطعه احساسم و خیالم و اندیشه‌ام و لحظه لحظه عمرم، همه در حوزه یک جاذبه و مجذوب یک مغناطیس بوده است و بدین گونه، همه حرکت‌ها و تضادها و تفرقه‌ها و پریشانی‌ها در من یک جهت گرفته‌اند و با یک روح زندگی کرده‌اند...