چگونه فرزندان با حیایی داشته باشیم؟
کتاب چگونه فرزندان با حیایی داشته باشیم؟ به قلم صمد شاه محمدپور به بررسی و آموزش نکات تربیتی فرزندان از دیدگاه‌های مختلف به صورت کامل می‌پردازد.
نخستین و اصلی‌ترین جایگاه آرامش و پرورش انسان، خانواده اوست که هرچه بنیان آن محکم‌تر باشد، رشد و بالندگی عواطف و احساسات در بین اعضای آن بیشتر خواهد بود. بنابراین، خانواده یعنی کانون محبت، احترام، عاطفه، اخلاق و معنویت که اگر به هر دلیلی متزلزل شود، تمامی اعضاء خانواده دچار بحران‌های روحی و روانی جبران‌ناپذیری خواهند شد. همچنین محیط خانواده محل آموختن و آمیخته شدن با اجتماع است.
هر فردی برای اولین بار در محیط خانواده می‌آموزد که چگونه بیندیشد و چگونه با دیگران ارتباط داشته باشد، چه تصوری از خود و چه تصوری از پیرامون خود داشته باشد، از که و چگونه الگو بپذیرد و در انتها این‌که حیات روحی و روانی خود را چگونه ادامه دهد.
در بخشی از کتاب چگونه فرزندان با حیایی داشته باشیم می‌خوانیم:
ناپسند دانستن رفت و آمد و بازی در محیط و ساعات خلوت:
بهترین شرایط برای بازی کودکان، خصوصا دختران، زمان و مکانی است که خود ما والدین نیز در محل بازی آن‌ها حضور داشته باشیم.
حال اگر به هر دلیلی این امر امکان‌پذیر نبود، باید از حداکثر شرایط مطلوب استفاده نمود. بنابراین از فرزندان خود بخواهیم نزدیک منزل و در مکان رفت و آمد عموم بازی کنند و در ساعات خلوت، بیرون از منزل نباشند. شایسته است در صورت امکان، حتی با فاصله، شاهد بازی و رفتار کودک خویش باشیم.
اهمیت دادن به محل خواب خود:
اگر پسرها نمی‌خواهند مانند شاهزاده‌ها رفتار کنند، دختر خانم‌ها! حتما مانند پرنسسها رفتار کنید.
بهتر است از فرزندان دختر بخواهیم به محل خواب خود اهمیت بدهند و هر مکانی را در منزل، میهمانی‌ها یا مسافرت، برای خوابیدن انتخاب نکنند و نسبت به این موضوع بی‌مبالات نباشند. گاهی آن‌ها نحوه خواب و محل خواب پسران را با خود مقایسه نموده و از شما می‌خواهند دلیل سخت‌گیری خود را نسبت به آن‌ها بیان کنید؛ به فرزندان دختر خود توضیح دهید که:
اگر پسرها نمی‌خواهند مانند شاهزاده‌ها رفتار کنند، شما حتما مانند پرنسسها رفتار کنید.
صحبت‌های زنانه دختران
فرزند دختر مهربان است و رقیق‌القلب، از این‌رو احساسات خود را به‌راحتی بروز داده و طبیعی است که در مقابل رفتارها و گفتارها نیز به سادگی اثر‌پذیری داشته و از خود عکس‌العمل‌های احساسی و عاطفی را بروز خواهد داد. این عکس‌العمل‌ها گاه در مقابل برادر و خواهر است و گاه در مقابل پدر و مادر. آن‌چه مهم به‌نظر می‌رسد این است که او باید بیاموزد رفتارها و گفتار خصوصی و زنانه را فقط با مادر خویش داشته باشد و خصوصا در دوره نوجوانی مسائل و سؤالات خود را با مادر در میان گذارد.
اگر پدر و یا دیگر اعضاء خانواده از او سؤالاتی داشتند که دختر خانم احساس شرم و حیاء داشت، پاسخ به آن سؤالات را به مادر خویش ارجاع دهد. این رفتار در طولانی مدت سبب نزدیکی و همدلی دختر با مادر شده و همچنین موجب حفظ حیاء و محجوب بودن دختر خانم می‌شود؛ بدیهی است این توضیح به معنی جداسازی پدر از تربیت فرزند دختر نیست. بلکه سپردن امور زنانه دختر خانم به مادر می‌باشد و این‌که فرزندان دختر به نحوی تربیت شوند که همیشه بین آن‌ها و پدر، احترام و حیاء برقرار باشد.
