کتاب بازخوانی امنیت در فرهنگ با تمرکز بر رسانه‌های اجتماعی نوشته‌ی نظام بهرامی کمیل جلد دوازدهم از مجموعه‌ی مطالعات راهبردی،‌ با درنظر گرفتن شرایط موجود در فضای مجازی درصدد است تا مفهوم امنیت و راهبردهای متناسب با آن را در حوزه فرهنگ، به ویژه حوزه کاری رسانه‌های اجتماعی بررسی کند.

داشتن رویکرد راهبردی به مسائل یکی از ضروریات مدیریت کلان نهادها و سازمان‌هاست. این رویکرد با مشخص کردن ابعاد مختلف موضوع‌ها و بررسی نقاط ضعف و قوت و تهدیدها و فرصت‌های موجود تلاش می‌کند با ترسیم اهداف بلند مدت و کوتاه مدت، بهترین مسیر را برای رسیدن به این اهداف ترسیم نماید؛ به گونه‌ای که حرکت از وضع موجود به وضع مطلوب با کم‌ترین هزینه و بیشترین بهره‌وری انجام پذیرد.

مطالعات راهبردی نوشتاری است که به پژوهش‌های کتابخانه‌ای و میدانی کوتاه مدت اشاره دارد. در این متن‌ها پژوهشگر ضمن طرح موضوع، ابعاد و زوایای مربوط به آن را نشان داده، رهیافت‌های موجود را بیان و در نهایت به جمع بندی و در صورت لزوم ارائه پیشنهاد می‌پردازد. مطالعات راهبردی از آن جهت اهمیت دارد که در کنار طرح مسائل نظری و کمک به توسعه دانش نظری و کاربردی، به حل معضلات و دشواری‌های موجود در عرصه مدیریتی انجامد. به سخن دیگر تلاش شده است این مطالعات به نحوی انجام شود که فقط با رویکرد مطالعه‌ای به آن نگریسته نشود بلکه کاربردی و اثربخش بودن آن در حوزه تصمیم‌گیری نمایان باشد.

باید اشاره داشت که مخاطبان این مطالعات را مدیران، مسئولان و کارشناسان حوزه فرهنگ به ویژه در مجموعه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی تشکیل می‌دهند. هدف از انجام این مطالعات، تعیین خطوط کلی بینش و تجربه موجود درباره موضوع‌ها و مسائل حوزه فرهنگ است؛ به نحوی که جایگاه و نقش وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی را درباره موضوع‌های مطرح شده به روشنی بیان نماید و از رهگذر چنین نگاهی، واحدهای زیرمجموعه وزارتخانه بتوانند با بهره‌گیری از این گزارش‌ها، طرح‌ها و برنامه‌های خود را دقیق‌تر و منسجم‌تر عملیاتی کنند.

رسانه‌های اجتماعی در فضایی فعالیت می‌کنند که به طور ذاتی با فضاهای ارتباطی دوران سنت، تفاوت‌های اساسی دارد. سرعت انتقال پیام و حجم بسیار بالای اطلاعات ردوبدل شده به اضافه امکان تعامل همه جانبه مشارکت کنندگان در یک شبکه ارتباطی؛ ما را مجبور می‌کند که مفاهیم، اهداف و راهبردهای قدیمی را با توجه به شرایط جدید بررسی کنیم.

در بخشی از کتاب بازخوانی امنیت در فرهنگ با تمرکز بر رسانه‌های اجتماعی می‌خوانیم:

مکتب کپنهاگ در دهه 1980 با پرچم‌داری اندیشمندانی مانند مک سویینی، باری بوزان و الى ویور دریچه جدیدی را به موضوع امنیت گشود. در دوران جنگ سرد؛ امنیت موضوعی در زیر حوزه جنگ و قدرت نظامی ابرقدرت‌ها بود، اما اندیشمندان مکتب کپنهاگ کوشیدند تا امنیت را به عنوان موضوعی مستقل و خارج از حوزه قدرت نظامی صرف تعریف کنند. در این مسیر موضوع‌های فرهنگی به خصوص هویت برجسته شد. به نظر بوزان امنیت ملی پنج بعد اصلی دارد که شامل ابعاد نظامی، سیاسی، اقتصادی، زیست محیطی و جامعه‌ای (societal) می‌شود.

در مرکز بعد جامعه‌ای امنیت بحث «هویت» قرار دارد. بوزان در کتاب هویت، مهاجرت و دستورالعمل نوین امنیت در اروپا به نقش و جایگاه هویت در شکل‌‌گیری جنگ‌ها و پیامدهای امنیت آن پرداخت. نیومن با الهام از این کتاب معتقد است که هویت باعث جنگ بالکان شد یعنی برجسته شدن هویت سیاسی بوسنیایی‌ها یا هویت مذهبی مسلمانان در قبال هویت ملی گرایان صرب، بستر یک جنگ تمام عیار را به وجود آورد. به عبارتی ظهور جنگ‌ها رابطه محکمی و مستقیمی با هویت دارند.

بوزان در توضیح تفاوت رویکرد خود با رویکردهای سنتی به مقوله امنیت می‌گوید: ما قائل به وجود ابعاد متعددی برای امنیت هستیم، این حقیقت اگرچه نکته درستی است، اما به صورت بالقوه تهدیدی را در بطن خود می‌پروراند و آن این که ما همه چیز را امنیتی ببینیم.