کتاب هدایت کشتی به بررسی و آموزش مواردی از جمله راهبری کشتی، واکنش اضطراری و کاربری سامانه‌های رادار و نقشه‌های الکترونیکی می‌پردازد.

در بخشی از کتاب هدایت کشتی می‌خوانیم:

تقریبا شش قرن پیش از میلاد مسیح، یونانیان می‌دانستند که یک نوع سنگ آهنربای طبیعی که امروزه آن را «مگنتیک» می‌نامند، تکه‌های کوچک آهن را به خود جذب می‌کند. بعدها در قرون وسطی دریانوردان با قرار دادن قطعه‌ای از سنگ آهنربای طبیعی روی تخته کوچکی که این تخته در یک ظرف آب شناور بود، قطب‌نماهای ساده‌ای ساختند. اولین قطب‌نما توسط چینی‌ها اختراع شد. این قطب‌نما دارای یک عقربه قاشقی بود که روی صفحه‌ای چهار گوش قرار می‌گرفت و دسته آن جهت جنوب را نشان می‌داد. این نوع قطب‌نما بیشتر در کشتی‌ها برای جهت‌یابی استفاده می‌شد.

پس از گذشت سال‌ها، قطب‌نماها تغییر پیدا کردند و از نمونه‌های اولیه پیشرفته‌تر و دقیق‌تر شدند. عقربه‌های فلزی جای قاشق را گرفتند و صفحات زیرین به شکل دایره در آمدند که می‌توان چهار جهت جغرافیایی را در آن‌ها تشخیص داد. نخستین سند مربوط به قطب‌نمای مغناطیسی در کتاب «جامع الحکایات» محمد عوفی نویسنده ایرانی یافت شده است و نخستین توصیف کامل کاربرد قطب‌نما برای مقاصد ناوبری در جهان اسلام را «بایلاک قبچاقی» در کتاب خود «کنز التجار فی معرفۀ الاحجار» آورده است. او در این کتاب که در سال 1282 م. در مصر نوشته شده، کاربرد قطب‌نمای شناور را در جریان سفری دریایی از طرابلس در سوریه به اسکندریه (در مصر) شرح داده است.