کتاب مرغ سیاه هم تخم سفید می‌گذارد نوشته‌ی رحمت پوریزدی، به برخی از قواعد و راه‌کارهایی که می‌توانند در خوش‌بین شدن بیشتر به خداوند، اطرافیان و مسائل زندگی به سما کمک کنند پرداخته و در حد توان بحث را بر محوریت دین و روانشناسی پیش برده است.

خُوش‌بینی، خُوش‌گمانی، حُسن ظن، نیک‌اندیشی، واژگانی هستند که در فرهنگ لغت افراد خوش‌بین، خُوش می‌درخشند. چراکه این دسته از افراد آرامش و موفقیت را در سایه خُوشِ خوش‌بینی یافته‌اند؛ و به آن باور دارند.

افراد خوش‌بین، سالم‌تر و شادتر هستند و سیســتم ایمنی آن‌ها بهتر کار می‌کند و شبکه‌های اجتماعی قویی‌تر و بهتری را در اطراف خود نشان می‌دهند. خوش‌بینی کمک می‌کند تا در مقایســه با آنچه دیگران از او انتظار دارند، موفقیت بیشــتری در زندگی و محیط کاری و... به دست آورد. خوش‌بینی باعث فعال‌تر شــدن دســتگاه ایمنی فرد می‌گردد و این امر موجب می‌شود تا فرد کمتر دچار بیماری‌های عفونی گردد و به پزشک مراجعه کند.

آدم بدبین نشخوار ذهنی دارد و همیشه با خود درگیر است که چرا فلانی، فلان کار را کرد، چرا فلان حرف را زد و چرا...و همانند بازجویان دنبال سرنخ ماجرا هستند تا علت رفتار یا گفتار دیگران را بیابند و غافل‌اند از این‌که تنها چیزی که نصیبشان می‌شود رنج و غصه است که همواره با خود حمل می‌کند. به تعبیری آدم‌های بدبین بارکش افکار منفی هستند؛ و از آنجایی‌ که بر اساس ظاهر دیگران قضاوت می‌کنند گرفتار دام تهمت می‌شوند و پرونده خود را نزد خداوند خط‌خطی می‌کنند.

به امید آنکه لحظه‌به‌لحظه نگاه خوش‌بینانه ما به خداوندِ مهربان، دیگران و جهان هستی بیشتر و زیباتر شود.

در بخشی از کتاب مرغ سیاه هم تخم سفید می‌گذارد می‌خوانیم:

خوش‌بینی رابطه مستقیم و مثبتی با سلامت روانی دارد، زیرا خوش بینی امنیت روانی را در پی دارد و امنیت روانی به نوبه خود بستر سلامت روانی را فراهم می‌کند، از این رو، افرادی که امنیت روانی دارند از سلامت روانی نیز بهره مندند. بیشتر بیماری‌های روانی از ناامنی روانی سرچشمه می‌گیرد.

فردی که به طور مداوم از محرک‌های درونی و بیرونی احساس ناامنی، ترس و خطر می‌کند، سلامت جسمی و روانی او در معرض خطر واقع می‌شود، در بسیاری از موقعیت‌ها با پرخاشگری یا اضطراب واکنش نشان می‌دهد و در دنیای ذهنی او مداوم کشمکش و حالت تدافعی وجود دارد.