کتاب حقوق مارون‌ها در نظام بین الملل حقوق بشر نوشته‌ی طاهره عزیزی، به بررسی وضعیت و حقوق مارون‌ها و مهمترین آن‌ها سورینام و جامائیکا تحت نظام بین الملل حقوق بشر می‌پردازد.

این کتاب یک نگارش علمی - ترویجی است که به زندگی قوم مارون می‌پردازد. هنگام صحبت درباره‌ی بردگان، آفریقا یا آمریکای دهه‌ی شصت و هفتاد به ذهن می‌رسد. تقریبا درباره‌ی بردگان کارائیب مطلبی به زبان پارسی موجود نیست، امّا مطالعه درباره‌ی پیشینه و زندگی آن‌ها مهم است.

مارون‌ها نوادگان آفریقاییان در سرتاسر قارّه آمریکا هستند. برخی، از برده داری در مزارع برای تشکیل جوامع مستقل فرار کرده بودند. امّا برخی دیگر همیشه آزاد بودند. جوامع مارون شکل مهمّی از مقاومت آفریقایی‌ها در برابر بردگی هستند. بعضی دوره‌ها، طی معاهده‌هایی با دیگر مستعمرات استقرار یافتند و به عنوان نهادهای مشروع و مستقل با حقّ بر سرزمین هایشان به رسمیّت شناخته شدند. مارون‌ها نقش مهمّی در تاریخ کشورهای برزیل، سورینام، پورتوریکو، هائیتی، دومنیکن، کوبا، جامائیکا و همچنین ضد استعماری بازی کردند.

آن‌ها غالباً با مردمان بومی آمریکا آمیخته شدند و باعث فرهنگ‌های خلاّقانه شده‌اند. به دلیل تفاوت در تاریخ، جغرافیا و ملّیت آفریقا در بین گروه‌های فرهنگی مارون تنوّع زیادی وجود دارد. آن‌ها را می‌توان هم به عنوان "اقلیت" و هم به عنوان "قوم و قبیله" توصیف کرد. در حالی آن‌ها مردمان بومی نیستند، امّا عمدتاً از همان حقوق مردمان بومی تحت قوانین بین المللی برخوردار هستند.

با این وضعیت مارون‌ها نمی‌توانند ادّعای مشخص و حقوقی داشته باشند. با این حال به حقّ خواهی در دادگاه حقوق بشر آمریکایی اقامه دعوا می‌کنند. از طرفی دولت‌ها موظف به ارائه گزارش در مورد وضعیت آن‌ها در شورای حقوق بشر هستند. برخی هم مقاوله نامه 169 سازمان بین المللی کار را پذیرفته‌اند.

در بخشی از کتاب حقوق مارون‌ها در نظام بین الملل حقوق بشر می‌خوانیم

جمهوری سورینام از نظر جمعیت و مساحت کوچکترین کشور مستقل آمریکای جنوبی است، که از شرق با گویان فرانسه
مستعمره فرانسه) و از غرب با گویان هم مرز است. در جنوب آن برزیل و در شمال آن اقیانوس اطلس قرار دارد. در قرن هفدهم میلادی انگلیسی‌ها و هلندی‌ها تلاش‌های زیادی برای مستعمره کردن سورینام انجام دادند که سرانجام انگلیس در پیمان بردا 1667 آن را به هلند واگذار کرد و این کشور کنترل پایدار را بدست آورد، به همین دلیل به آن گویان هلند هم گفته می‌شود.  این کشور که در سال 1975 استقلال خود را از هلند اعلام کرد، بیشترین سهم جنگل‌های بارانی را در قلمرو ملی خود و بیشترین جنگل‌ها را برای هر شخص در بین کشورهای جهان دارد. سورینام با وجود جمعیت کمی که دارد، یکی از متفاوت‌ترین قومیت‌ها را در آمریکای جنوبی با گروه‌هایی از سرخپوستان شرقی، اندونزیایی‌ها، چینی‌ها، اروپایی‌ها، آمریکایی‌ها و سیاه پوستان را دارا است.