کتاب علف لیمو؛ خوشبو و آرامبخش نوشته‌ی اسماعیل پورکاظم، از تاریخچه، کاربرد، فواید، عوارض جانبی و بسیاری از موارد دیگر گیاه علف لیمو صحبت می‌کند و اطلاعات کاملی را از این گیاه پرکاربرد و کمتر شناخته شده در اختیار شما قرار می‌دهد.

گیاه «علف لیمو» (lemon grass) با نام علمی «Cymbopogon citratus» که آن را در ایران با اسامی مختلفی از جمله: «سرده»، «چمن معطر»، «کاه مکی» و «بوتار» می‌شناسند، اصولا در مرۂ گیاهان خانواده چمنی یا غلات (poaceae) محسوب می‌شود. از گیاه «علف لیمو» که بومی کشورهای سریلانکا (سیلان) و هندوستان است و در قالب گپه‌های متراکم رشد می‌کند، معمولا برای مقاصد طعم دهی مواد غذائی، بهداشتی و آرایشی، تهیه برخی داروهای سنتی و همچنین به عنوان گیاه زینتی باغچه‌ها، حواشی گذرگاه‌ها، معابر و فضاهای سبز سود می‌جویند.

در بخشی از کتاب علف لیمو؛ خوشبو و آرامبخش می‌خوانیم:

اگرچه برگ‌های سبز علف لیمو بیش از آن سفت و زبر هستند که قابل خوردن باشند ولیکن آن‌ها را می‌توان قطعه قطعه (sniping نمود و به صورت‌های تازه یا خشک برای تهیه چای گیاهی و یا افزودن به برخی از غذاهای آبکی از جمله آبگوشت (broth) بکار برد. از برگ‌های بالغ گیاه علف لیمو به صورت‌های تازه و یا خشک شده جهت طعم دهی کباب‌ها، سوپ‌ها و چای‌های گیاهی بهره می‌برند.