نمایشنامه در سه پرده و یازده مجلس این نمایشنامه که سرگذشت یک فرمانده خلافکار نظامی در جنگ های دوران پاپ در شهری کوچک است و نخستین بار در 1951 در پاریس به صحنه آمد همانطور که از اسمش پیداست اوج تمسخر خدا و خداباوریست که سارتر بدون هیچ ژست و حالت شعار گونه ای ایده اصلی اومانیستی خودش که همانا محوریت انسان در همه چیز (از جمله ابداع نوع خدایی که بپرستد و دوست داشته باشد) را بخوبی بتصویر می کشد .این کتاب مثل همه کتاب های دیگرش از طرف کلیسا ممنوع اعلام شده . زمانی بود که در قرون وسطی هر کتابی که توسط پاپ ممنوع اعلام میشد خودش و نویسنده اش سوزاننده میشدند اما در قرن بیستم این موضوع دیگر اهمیتی برای کسی ندارد تا آنجا که کلیسا هر کتابی که سارتر مینوشت را قبل از نوشتن ممنوع اعلام میکرد.