نمایشنامه در سه پرده و یازده مجلس
این نمایشنامه که سرگذشت یک فرمانده خلافکار نظامی در جنگ های دوران پاپ در شهری کوچک است و نخستین بار در 1951 در پاریس به صحنه آمد همانطور که از اسمش پیداست اوج تمسخر خدا و خداباوریست که سارتر بدون هیچ ژست و حالت شعار گونه ای ایده اصلی اومانیستی خودش که همانا محوریت انسان در همه چیز (از جمله ابداع نوع خدایی که بپرستد و دوست داشته باشد) را بخوبی بتصویر می کشد .این کتاب مثل همه کتاب های دیگرش از طرف کلیسا ممنوع اعلام شده . زمانی بود که در قرون وسطی هر کتابی که توسط پاپ ممنوع اعلام میشد خودش و نویسنده اش سوزاننده میشدند اما در قرن بیستم این موضوع دیگر اهمیتی برای کسی ندارد تا آنجا که کلیسا هر کتابی که سارتر مینوشت را قبل از نوشتن ممنوع اعلام میکرد.
خسته نباشید و تشکر بابت آپلود کتاب ،
به نظر میاد توضیحات کتاب کمی غرض ورزانه نوشته شده. گفتید "همونطور که از اسمش پیداست اوج تمسخر خدا و خداباوری است". اولا اسمش کجا همچین چیزی رو نشون میده ؟ خیلی جا ها دو کلمه ی شیطان و خدا پیش هم میان ولی کسی نگفته صرف کنار گداشتن این دو کلمه در کنار هم تمسخر خدا و خدا باوری رو میرسونه. مطلب دیگه این که اصلا تفکر سارتر و مکتب سارتر با مسخره کردن اندیشه های دیگه مخالفه. منطقی نیست که بپذیریم سارتر به عنوان جلودار مکتب، خداباوری رو مسخره کنه. حالا نوشتن چنین توضیحی برای مخاطب های عموما خداباور فارسی زبان، دقیقا یعنی تبلیغات منفی برای کتابی که یکی از نمونه های با ارزش ادبیات معاصر دنیا. شاید به این دلیل که شما شخصا مضمون این کتاب رو نپسندیدید(یا حتی شاید یه خاطر اینکه مضمون کتاب رو اون طور که واقعا هست نفهمیدید). به هر حال و به خاطر هر کدوم از این دلیل ها که باشه به نظر نمیاد شما مجاز باشید برای یک کتاب توضیح غیر منصفانه بنویسید ...
با احترام