کتاب کوچکی است از دانته آلیگیری که آن‌را در بین سال‌های ۱۲۹۳ تا ۱۲۹۵ میلادی، پیش از نوشتن کمدی الهی نگاشت.

این کتاب شامل نظم و نثر است و دانته در آن به بیان عشق خود به بئاتریس پورتیناری می‌پردازد. نوشتن این کتاب به زبان ایتالیایی به جای زبان لاتین امری مهم در دوران خود بوده و به همراه کتاب کمدی الهی به تبدیل لهجهٔ توسکانی به زبان استاندارد ایتالیا کمک کرده‌است.

«بئاتریس» از لحاظ لغوی به معنی «کسی که صاحب سعادت ابدی است» و همچنین حامل سعادت و رستگاری جاودانی است. همچنین به معنی کسی است که مورد لطف و رحمت الهی واقع شده و می‌تواند به نوبهٔ خویش باعث بروز رحمت و برکت و فیض الهی شود و دانته از این معنی نیز در کتاب‌هایش استفاده کرده‌است.