صدای فرشید: صداهای بلند، صداهای کوتاه ... آدما تو همین دو تا چیز خلاصه می‌شن، بعضیا با صدای بلند همه چیزو بدست می‌آرن و بعضیـا هم صدایی ندارن که به چیزی برسن ... آدما دو دسته‌ان:  آدمایی که می گیرن، آدمایی که می‌دن ... همیشه برای گرفتن باید بلند حرف زد ... من تاحالا چیزی نگرفتم ... جز چند تا کاغذ ... کاغذایی که باید سیاه‌شون کنم ... همه چی از همین‌جا شروع می‌شه، رو همین کاغذاست که یکی از قبل از کارگردان می‌گه: [فرشید برگشته و به لنز دوربین نگاه می کند] فیلم شروع شد!