این رساله ترجمه ای است از یک مقاله مفصل درباره اندیشه های ریکور به ویژه درباره استعاره و شیوه های شکل گرفتن معنا در زبان. همچنین درباره زبان و گفتمان به طور مقایسه ای. در بخش دیگری از این رساله به بحث او درباره "خود" و بحث معروف دکارت "میاندیشم پس هستم" میپردازد. سیاست و مفهوم انسان بخش دیگری از این رساله است.