کتاب مجموعه داستان‌های کره‌ای نوشته‌ی نیسون الکساندرویچ هودزا و نیکولای جورجویچ میخائیلوف، نشان دهنده سبک زندگی و آداب و رسوم مردم کره و تمایل آن‌ها برای زندگی در صلح، هماهنگی، شادی، ترویج مهربانی، خرد و سخت کوشی است.

داستان‌های این کتاب، همه از زیبایی و جذابیت خاص خود برخوردارند و دارای جنبه آموزنده و تعلیمی هستند.

بیشتر این داستان‌ها با فرهنگ ایرانی ما، همخوانی و قرابت دارند، به عنوان مثال در داستان «هونگ گیل دونگ»، می‌توانیم ویژگی‌های عیّاران، شامل فداکاری، کمک به محرومان و مجازات ظالمان را مشاهده کنیم. در داستان «پاداش پادشاه پرندگان»، نبرد بین خیر و شر دیده می‌شود که نظیر آن را در هفت پیکر حکیم نظامی هم شاهد هستیم.

همچنین داستان‌هایی از زبان پرندگان و حیوانات نقل می‌شوند از جمله داستان «خرگوش زیرک» که مانند آن‌ها را در داستان‌های کلیله و دمنه و مرزبان نامه خوانده‌ایم. اکثر داستان‌های این مجموعه، نبرد بین خیر بر شر، عدالت بر ستم و جود و بخشش بر حرص و آز را به بهترین شکل به تصویر می‌کشند و سرانجام این خیر و راستی است که پیروز از میدان خارج می‌شود. داستان‌های «خرگوش زیرک» و «چرا گنجشک‌ها همیشه باال و پایین می‌پرند؟»، سعی دارند مبدأ پیدایش پدیده‌هایی را برایمان آشکار سازند که همواره ذهن ما را به خود مشغول کرده‌اند.

در بخشی از کتاب مجموعه داستان‌های کره‌ای می‌خوانیم:

این داستان خیلی وقت پیش اتفاق افتاد. زمانی که پدربزرگ‌های ما هنوز به دنیا نیامده بودند، ژاپنی‌ها جزیره ججو را اشغال و غارت کردند و با افتخار می‌گفتند: «اکنون برای همیشه اینجا خواهیم ماند و کره ای‌ها هرگز نمی‌توانند ججو را از ما پس بگیرند.» امپراتور کره، ژنرال هایش را فراخواند و دستور داد تا دشمنان را از آن جا بیرون کنند. سپس با تهدید گفت: «اگر آن‌ها را بیرون نکنید، دستور می‌دهم تا تیراندازان، شما را هدف بگیرند. در این صورت حداقل یک سودی به حال ما خواهید داشت!.» ژنرال‌ها در برابر امپراتور تعظیم کردند و رفتند. آن‌ها در خانه خود به این فکر می‌کردند که چطور باید ژاپنی‌ها را از ججو بیرون کنند. این جزیره غیرقابل نفوذ تلقی می‌شد، زیرا از هر طرف با بوته‌های خاردار احاطه شده بود، بوته‌ها آنقدر ضخیم و بلند بودند که حتی یک نفر هم نمی‌توانست از میان آن‌ها عبور کند.