از متن کتاب:

صحنه یکی از پاتوق­هایِ اطرافِ دره­یِ فرحزاد است. در گوشه اطراف چند نفر با هم گرم گرفته­اند و در حالِ مصرفِ مواد هستند. در صحنه گاهی کسی از یک طرف به­طرفِ دیگر می­رود. یا از این جمع به­جمعِ دیگر می­رود. سمیه وسطِ کادر تنها نشسته و در حالِ مصرفِ شیشه است. لحظاتی بعد پیمان و مهران خوش-و-بش کنان وارد می­شوند. در دستِ پیمان کفیِ هروئین و لول است. پیمان سمتِ چپ سمیه (راستِ کادر) و مهران سمتِ راستِ سمیه (چپِ کادر) می­نشیند.

پیمان         ببین کیو واست آوردم.

سمیه     باز تو سر-و-کله­ت پیدا شد. هر بار یه جوری باید خلاصه انگشت بکنی تو ... ما. برو گورتو گم کن دیگه. تخمِ­سگ  یه دیقه تو پاتوقم نمی­ذاری تو حالِ خودمون باشیم.

پیمان         یه دیقه خفه. اونورتو نیگا کن.

سمیه که نشئه است به­زحمت سمتِ دیگرش را نگاه می­کند.

سمیه     خُب؟ این کیه؟

پیمان         انقد شیشه زدی خُل شدی. نشناختی؟