کتاب نمایشنامه زردینه اثر علی فرازی داستان دلقکی است که مرتکب بدترین جرم ممکن یعنی برانگیختن ترحم و دلسوزی دیگران شده را روایت می‌کند.

کوین استرودر دلقکی است که به دلیل مشکلات شخصی در کارش شکست خورده. او اکنون در پی یافتن عشق از دست رفته‌اش گرفتار دروغ‌های تلخ و شیرینی می‌شود و باید خودش را با واقعیت رو به رو گند. داستان این نمایش در قرن بیستم و در کشور آلمان روی می‌دهد.

در قسمتی از نمایشنامه زردینه می‌خوانید:

خواکین: بیا بشین اینجا. حالت چطوره الان؟
کوین: تقریبا بهترم. حداقل می‌تونم حرف بزنم.
خواکین: دلقک میشه توضیح بدی و بگی چرا؟
کوین: من نمیدونم. دست من نبود اتفاقی بود که افتاد. آیا افتادن اتفاقاتی که از اونا بی‌خبریم با شرایط قرارداد ماست؟
خواکین: حتما میخوای با این حرف خودتو تبرئه کنی.
کوین: تبرئه شدن بعد از اعدام هیچ فایده‌ای نداره.
خواکین: خوب با کلمات بازی می‌کنی.
کوین: من با کلمات بازی نکردم. من فقط...
خواکین: فرقی نمیکنه کی با چی بازی کرده به هر حال مثل اینکه تصمیم گرفتی به شکل هنری دست به خودکشی بزنی و به شکل غیر هنری دیگه کار نکنی.