کتاب نمایشنامه کار از کار گذشت اثر ژان پل ساتر، درباره‌ی زن و مردی است که همدیگر را نمی‌شناسند، جدا از هم و به دلایلی متفاوت می‌میرند و در جهان پس از مرگ با هم ملاقات می‌کنند و به هم علاقه‌مند می‌شوند.

نام زن «او» و نام مرد «پی‌یر» است و در طی داستان نویسنده از زندگی این دو می‌نویسد. همسر این زن او را با خوراندن چند قطره زهر مسموم کرده تا بتواند ثروت این خانواده را از آن خود کند. مخاطب این کتاب از سوی دیگر با زندگی «پی‌یر» آشنا می‌شود که رییس یک انجمن است و توسط یکی از اعضای 18 ساله همین انجمن به ضرب گلوله‌ای کشته می‌شود.

در بخشی از کتاب نمایشنامه کار از کار گذشت می‌خوانیم:

دسته سربازان نزدیک می‌شود. افراد سرود می‌خوانند در حالی که سردسته آن‌ها با نگاهی اضطراب‌آمیز متوجه کارگران است. کارگران همه آماده و با حالتی تهدیدآمیز راه را بر آن‌ها بسته‌اند. چند نفر کارگر از جمع خارج شده و از کنار جاده میله‌های آهن و قطعه‌های سنگ برمی دارند.
پس از چند قدم دیگر رییس دسته فرمان اولیه را می‌دهد و سپس می‌گوید:
- ایست
در این موقع در حالی که جسد پی‌یر هنوز روی جاده افتاده است پی‌یر دیگری آهسته از جا بر می‌خیزد گویی از خواب بیدار شده و با یک حرکت بی اراده آستین لباسش را تکان می‌دهد و پشتش به طرف سربازان و کارگران است. سه نفر از کارگران که رو به روی پی‌یر ایستاده‌اند و معمولاً باید او را ببینند نمی‌توانند او را ببینند.

پی‌‌یر به کارگری که نزدیک‌تر از همه است خطاب کرده و می‌گوید:
- پاولو، چه خبر است؟
پاولو جواب نمی‌دهد فقط دستش را به طرف رفیقش دراز کرده و می‌گوید:
- یکی هم به من بده!
کارگر دومی یک آجر به دست او می‌دهد.
صدای رییس دسته سربازان با خشونت شنیده می‌شود:
- راه را باز کنید.
هیچ یک از کارگران از جای خود حرکت نمی‌کند.
پی‌یر ناگهان متوجه پشت سر خود می‌شود و پس از دیدن دو جبهه مخالف می‌گوید:
- بوی زد و خورد می‌آید.