کتاب شناخت بازار محصولات کشاورزی و صنایع جنبی آن به قلم علی شهنوازی به بررسی بازارهای کشاورزی، ویژگی‌های آن‌ها، الگوی‌های مورد استفاده و نتایج تعدادی از مطالعات می‌پردازد.

در بخشی از کتاب شناخت بازار محصولات کشاورزی و صنایع جنبی آن می‌خوانیم:

موضوع بازاریابی کشاورزی سابقه‌ای طولانی‌تر از علم بازاریابی دارد. این رشته در نیمه‌ی نخست قرن بیستم به‌صورت شاخه‌ای از اقتصاد کشاورزی کاربردی به وجود آمد که به شناخت رفتار و کارکرد بازارهای محصولات کشاورزی و سیاست‌های کنترلی دولت برای بازاررسانی محصولات کشاورزی می‌پرداخت. در مقابل بازاریابی تنها در نیمه دوم قرن بیستم به صورت بخشی از آموزش مدیریت کسب و کار به وجود آمد، در این زمان بازاررسانی کشاورزی وجه مشترکی با بازاریابی (یا مدیریت بازاریابی) نداشت. چنانچه باتمن (1976) نیز تأکید می‌کند، سیاست بازاریابی محصولات کشاورزی موضوع اصلی بازاریابی کشاورزی بوده است و رشته‌ی بازاریابی کشاورزی کهن‌تر از بازاریابی می‌باشد. بازاریابی تنها از حدود سال 1960 در انگلستان تبدیل به یک رشته دانشگاهی شد. بنابر‌این، بازاریابی دارای یک سمت و سوی کسب و کار بوده اما بازاریابی کشاورزی دارای یک جهت‌گیری سیاست‌گذاری می‌باشد و تنها از اوایل دهه 1990 بود که بین این دو رشته یک همگرایی به وجود آمد.

اهمیت بازاریابی محصولات کشاورزی از سایر اقدامات لازم برای توسعه‌ی کشاورزی کمتر نمی‌باشد. هرگاه محصولات مختلف در موقع معین و به‌نحوی صحیح جمع‌آوری و نگهداری نشود یا عملیات لازم تبدیل و بسته‌بندی آن‌ها انجام نگیرد و عرضه‌ی آن‌ها بر اساس ضوابط آماری، معیارهای عملی و اطلاعات قبلی از موقعیت و وضعیت بازار نباشد از تأثیر فعالیت‌های دیگر در زمینه‌ی توسعه‌ی تولیدات کشاورزی خواهد کاست. بر همین اساس از دیرباز بازاریابی یکی از شرایط پیشرفت در امور تولید بوده است. به‌طوری که در سال 1359 سازمان خواروبار و کشاورزی، بازاریابی را هم‌ردیف با سایر عوامل مؤثر در توسعه‌ی کشاورزی قرار داده است. بازاریابی در کشورهای در حال توسعه جایگاهی مهم‌تر از تولید دارد. در عین حال اهمیت بازاریابی محصولات کشاورزی برای کشورهای پیشرفته ملموس بوده است. به‌طوری که نزدیک به 80 درصد تحقیقات بازاریابی محصولات کشاورزی در کشورهای توسعه‌یافته به‌ویژه آمریکا صورت گرفته است.