کتاب خودشناسی از مجله ویستا به معرفی و بررسی نکات جالب و ارزشمندی در زمینه‌ی خودشناسی اعم از آشتی با کودک درون، ارتباط شخصیت و دست دادن، تاثیر رنگ بر رفتار و سلامت و تست اعتیاد به اینترنت می‌پردازد.

خودشناسی (Self - knowledge) اصطلاحی در روانشناسی برای توصیف اطلاعات فردی یا خود فرد و دانش فردی در مورد خود فرد است. خودشناسی مرتبط با خوداندیشی، فکر کردن در مورد خود و انتقاد از خود یا حتی پرسش‌گری، انتقاد و قضاوت از تفکر خود محسوب می‌شود.

در بخشی از کتاب خودشناسی می‌خوانیم:

- بگویید جورابش چه رنگی و چه جنسی است تا بگوییم چطور زندگی می‌کند؟

رنگ‌ها نقطه‌های روشنی هستند که یک محقق روانشناسی را در تاریکی به مقصد می‌رسانند، مثل همین رنگ قرمز که اگر احیانا رنگ جوراب فردا مقابل شما بود، می‌تواند نشانه تمایل بیمارگونه به جلب محبت و توجه دیگران باشد. علاوه بر این استفاده از رنگ قرمز نشانه بیماری‌های نهفته گوارشی و عصبی است و بیشترین تاثیر را روی اطرافیان دارد. در ضمن اگر طرف مقابل شما مرد بود و جوراب قرمز پوشیده بود، روانشناسی را بی‌خیال شوید و صندلی‌تان را عوض کنید.

در مورد استفاده از رنگ‌های دیگر هم می‌شود به راحتی تک‌نگاری کرد، مثل رنگ خاکستری که رنگ آدم‌هایی است که می‌خواهند کمتر دیده شوند یا رنگ سیاه که گرچه معمول است رنگ دل‌مردگی و عدم تسکین است.

- جوراب‌هایش تمیزند؟

خوب نگاه کنید! قبول دارید که جوراب‌های تمیز، سالم و خوش‌رنگ مشخصه آدم‌هایی است که زندگی سالم و محیطی آرام برای لباس پوشیدن دارند، گرچه آدم‌های وسواسی را باید از این قاعده جدا کرد، آن‌ها على رغم داشتن جوراب‌های تمیز و خوش‌رنگ و درخشان، آدم‌هایی عصبی و کم‌طاقت هستند که با این پا و آن پا شدن و ناخن جویدن یا نگاه‌های مستاصل و بی‌قرارشان قابل تشخیص‌اند.

- جوراب‌‌هایش مارک دارند؟

آدم‌هایی که جوراب‌های مارک‌دار می‌پوشند، به شدت کم اعتماد به نفس و ظاهربین هستند، میل به جلب توجه و خودنمایی در آن‌ها به قدری بالاست که پوشیدن یک جوراب ساده و تمیز را فدای یک جوراب بوگندوی صدبار پوشیده مارک‌دار می‌کنند، قبول کنید که جوراب چهارهزار تومنی را هر روز نمی‌شود نو کرد!

- از جوراب‌هایش، کارش را حدس می‌زنیم!

تا اینجا شما محیط خانوادگی طرف مقابل، شخصیت تقریبی و سطح اعتماد به نفس‌اش را از طریق جوراب‌هایش حدس زدید، اما اگر می‌خواهید بدانید چه کاره است، یا تقریبا در چه محیط کاری وقت می‌گذارد، دوباره به جوراب‌هایش دقت کنید. آدم‌هایی که کار بدنی می‌کنند کمتر حوصله دارند هر روز جوراب‌هایشان را بشویند یا تعویض کنند، آن‌ها جوراب‌هایی سوراخ و چرک دارند و تمایلی هم به پوشاندن انگشت‌ پای‌شان نشان نمی‌دهند، در بعضی موارد به خصوص این گروه جوراب‌هایشان را به کل دور می‌اندازند که به اندازه دسته اول قابل تشخیص‌اند. کسانی هم که کار شرکت و دفتری می‌کنند بیشتر اوقات جوراب‌های کمرنگ و با کمترین جلب توجه در محیط کار می‌پوشند که هرچند تمیز و مرتب است از یکنواختی زندگی‌شان حکایت می‌کند.