کتاب خولنجان؛ ادویه مرتاض‌ها نوشته‌ی اسماعیل پورکاظم، به بررسی تاریخچه، کاربرد، انواع، مشخصات و سایر ویژگی‌های این گیاه می‌‌پردازد.

یکی از گیاهان سودمندی که بطور خانوادگی در خدمت اعتلای سلامتی بشر قرار داشته، "خولنجان" و دیگر خویشاوندانش می‌باشند که منتسب به خانواده زنجبیل‌ها هستند. "خولنجان" یا "گالانگال" از گیاهان چندساله ریزوم دار خانواده زنجبیل و بومی جنوب شرقی آسیا محسوب می‌گردد. مرکز اصلی پرورش گیاه خولنجان در طی یک دوره زمانی طولانی موسوم به قرن "تجارت ادویه جات" (spice trade) در جزیره "جاوه" کشور اندونزی قرار داشت ولیکن کم کم از جزایر اقیانوس هند به اراضی سرزمینی قاره آسیا از جمله تایلند نفوذ یافت بطوریکه امروزه بطور وسیعی در بسیاری از مناطق جنوب شرقی آسیا نظیر: فیلیپین، چین، ژاپن، هندوستان و مجمع الجزایر بزرگ "سوندا" (Sunda islands) شامل: سوماترا، جاوه، "برنئو" و "سالاوسی" پرورش می‌یابد.